Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τις υποθέσεις SIEMENS και Novartis, οι οποίες αποτέλεσαν μερικά από τα μεγαλύτερα «σκάνδαλα» στην Ελλάδα. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, η πολιτική σκηνή και ειδικότερα η πολιτική διαφθορά, αποτέλεσε πόλο έλξης κολοσσιαίων εταιρειών, ένεκα του δούναι και λαβείν που ενέχεται σε τέτοιου είδους συνεργασίες ή διαφορετικά λόγω των παράνομων κερδών που αποκομίζουν και οι δύο πλευρές σε βάρος του δημοσίου. Αρχικά, γίνεται μια ανάλυση των δύο υποθέσεων, παραθέτοντας τα πραγματικά περιστατικά, τις ποινικές διώξεις και τελικώς τις ποινικές ευθύνες των εμπλεκομένων, ενώ παράλληλα αναλύονται εγκληματολογικές θεωρήσεις σχετικά με το κρατικό- εταιρικό έγκλημα. Εν συνεχεία γίνεται εγκληματολογική προσέγγιση των δύο υποθέσεων τόσο μάκρο- σκοπικά ως εγκλήματα λευκού περιλαιμίου όσο και μίκρο-σκοπικά ως κρατικό – εταιρικά εγκλήματα.  Περαιτέρω, αποτυπώνεται η ποινική διάσταση της διοικητικής και  πολιτικής διαφθοράς, η οποία αποτελεί την γενεσιουργό αιτία του εν λόγω τύπου εγκλήματος. Επιπρόσθετα, προκειμένου την κατανόηση της ποινικοκατασταλτικής ανισότητας της πολιτικής ελίτ, αναλύεται ο Νόμος περί Ευθύνης Υπουργών και η παράλληλη ποινική διαδικασία που ακολουθείται, προκειμένου η άρχουσα τάξη να φέρει τον έλεγχο σε περίπτωση δίωξης μέλους της πολιτικής σκηνής. Περαιτέρω, γίνεται μια σύντομη αναφορά στον Ν. 4022/11, όπου εξηγείται γιατί χαρακτηρίζεται και ως «παραδικονομικός». Τελικώς, παραθέτονται προτάσεις αντεγκληματικής πολιτικής με παράλληλη αξιολόγηση του νομοθετικού πλαισίου σχετικά με το κρατικό – εταιρικό έγκλημα, ενώ θα αποτυπωθούν συμπεράσματα, σχετικά με την ποινικοκατασταλτική ανισότητα και την πολιτική διαφθορά συναρτήσει  των δύο υποθέσεων.

This paper addresses the SIEMENS and Novartis cases, which were among the largest "scandals" in Greece. In both cases, the political scene, and particularly political corruption, attracted massive corporations due to the give-and-take inherent in such collaborations, or, alternatively, due to the illegal profits both sides reap at the expense of the public. Initially, an analysis of the two cases is presented, outlining the factual events, the criminal charges, and ultimately the criminal responsibilities of the involved parties. At the same time, criminological theories regarding state-corporate crime are analyzed. Next, a criminological approach to both cases is presented, first from a macro perspective as white-collar crimes and then from a micro perspective as state-corporate crimes. Furthermore, the criminal dimension of administrative and political corruption is outlined, as it constitutes the root cause of this type of crime. Additionally, in order to understand the penal inequality of the political elite, the Law on Ministerial Accountability is analyzed, along with the parallel criminal process that follows in order to allow the ruling class to maintain control in the event of the prosecution of a member of the political scene. Moreover, a brief reference is made to Law 4022/11, explaining why it is also considered "para-legal". Finally, proposals for anti-crime policy are put forward, accompanied by an evaluation of the legislative framework concerning state-corporate crime, and conclusions are drawn regarding the inequality in criminal enforcement and political corruption in relation to the two cases.