Η παρούσα εργασία εξετάζει το ρόλο των βυζαντινών ψηφιδωτών ως μέσο πολιτικής προπαγάνδας, εστιάζοντας στα μνημεία της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη. Αναλύεται πώς τα ψηφιδωτά χρησιμοποιήθηκαν για να ενισχύσουν την αυτοκρατορική εξουσία, να προβάλλουν τη θεϊκή νομιμοποίηση των ηγετών και να επικοινωνήσουν θρησκευτικά και πολιτικά μηνύματα. Η Αγία Σοφία λειτουργεί ως σύμβολο αυτοκρατορικής ισχύος, ενώ η Μονή της Χώρας επικεντρώνεται σε πνευματικές και ανθρωπιστικές αξίες. Μέσα από την ανάλυση των εικονογραφικών στοιχείων, η μελέτη αναδεικνύει τη σύνδεση τέχνης, θρησκείας και πολιτικής στη βυζαντινή κοινωνία, καθώς και την εξέλιξη της τέχνης ως εργαλείου προπαγάνδας. Τα μνημεία αυτά αποκαλύπτουν τη δυναμική σχέση μεταξύ πολιτικής εξουσίας και θρησκευτικής πίστης, προσφέροντας πολύτιμες γνώσεις για τη βυζαντινή τέχνη και πολιτιστική κληρονομιά.

This study examines the role of Byzantine mosaics as a means of political propaganda, focusing on the monuments of Hagia Sophia and the Chora Monastery in Constantinople. It analyzes how mosaics were used to reinforce imperial authority, project the divine legitimacy of rulers, and communicate religious and political messages. Hagia Sophia serves as a symbol of imperial power, while the Chora Monastery emphasizes spiritual and humanitarian values. Through the analysis of iconographic elements, the study highlights the connection between art, religion, and politics in Byzantine society, as well as the evolution of art as a tool for propaganda. These monuments reveal the dynamic relationship between political authority and religious faith, offering valuable insights into Byzantine art and cultural heritage.