Στις 15.11.1983 με ομόφωνο ψήφισμα του «Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου» της η τουρκοκυπριακή  κοινότητα ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» στα κατεχόμενα  από τον τουρκικό στρατό ήδη από το 1974 εδάφη της Κύπρου, κάνοντας ένα ακόμη σημαντικό βήμα στις επιδιώξεις της ως προς τη διχοτόμηση του νησιού. Οι διεθνείς αντιδράσεις υπήρξαν άμεσες και ομόφωνες: εκτός της Τουρκίας η διεθνής κοινότητα καταδίκασε την ανακήρυξη, ενώ ψηφίσματα των διεθνών οργανισμών κήρυξαν άκυρο και ανυπόστατο το «κρατίδιο» των Τουρκοκυπρίων ζητώντας τους να επανέλθουν στην πρότερη κατάσταση και στον διακοινοτικό διάλογο περί ομοσπονδιακής λύσης του Κυπριακού. Παρά το οριστικό και αμετάκλητο των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δεν ανακλήθηκαν ούτε η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από την  τουρκοκυπριακή κοινότητα ούτε η αναγνώρισή της από την Τουρκία, από την οποία το «κρατίδιο» εξαρτάται πλήρως έχοντας τον χαρακτήρα του κράτους-μαριονέτα  (puppet state, etat fantoche). Η Ελλάδα, που χαρακτήρισε την κίνηση των Τουρκοκυπρίων ως Αττίλα III και αποκαλεί την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» ψευδοκράτος, στράφηκε στη Δύση, στην ΕΣΣΔ και στις αραβικές χώρες, προκειμένου να πετύχει τη δημιουργία τετελεσμένων.

Η εργασία που ακολουθεί έχει ως αντικείμενο την παρουσίαση του γεγονότος της ανακήρυξης  στον ελλαδικό Τύπο κυρίως κατά το διάστημα από τις 16.11.1983 μέχρι τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου 1983, οπότε οι διπλωματικές διεργασίες μειώνονται, ώστε να διαφανούν η σημασία που η ελληνική πολιτεία απέδωσε στο γεγονός και οι ακόλουθες κινήσεις της. Επίσης, να αναδειχθεί η δυνατότητα του Τύπου στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης αλλά και της απήχησης ταυτοχρόνως των αντιλήψεών  της, και τελικά ο ρόλος του ως ιστορικής πηγής. Εκτός του πρωτογενούς υλικού του Τύπου, η έρευνα βασίσθηκε και σε δευτερογενή  βιβλιογραφία, ώστε να καταδειχθεί η σταθερή  επιδίωξη της Τουρκίας για τη διχοτόμηση της Κύπρου και η συνεπής πορεία της προς την επίτευξη της.

On November 15, 1983, through a unanimous resolution of its “Federal Parliament,” the Turkish Cypriot community unilaterally declared the independence of the “Turkish Republic of Northern Cyprus” in the areas of Cyprus occupied by the Turkish army since 1974, marking another significant step toward its goal of partitioning the island. International reactions were immediate and unanimous: with the exception of Turkey, the international community condemned the declaration, while resolutions by international organizations declared the Turkish Cypriot “statelet” null and void, calling for a return to the previous status and to the intercommunal dialogue for a federal solution to the Cyprus issue. Despite the definitive and irrevocable decisions of the United Nations Security Council, neither the Declaration of Independence by the Turkish Cypriot community nor its recognition by Turkey - on which the “statelet” is entirely dependent as a puppet state - was revoked. Greece, which characterized the Turkish Cypriot move as a “third Attila” and refers to the “Turkish Republic of Northern Cyprus” as a pseudostate, turned to the West, the USSR and the Arab countries in an effort to prevent the creation of a fait accompli.

         The present study focuses on the coverage of the declaration in the Greek press, primarily during the period from November 16, 1983, until the early days of December 1983, when diplomatic developments began to subside. The aim is to highlight the importance attributed to the event by the Greek state and the subsequent actions it undertook. Furthermore, the study explores the press’ role in shaping public opinion, while simultaneously reflecting it, and ultimately its function as a historical source. In addition to primary material from the press, the research also draws on secondary sources in order to demonstrate Turkey’s consistent objective of partitioning Cyprus and its unwavering course toward achieving that goal.