Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τις ριζικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στο πεδίο της θεατρικής και κινηματογραφικής κριτικής λόγω της μετάβασης από τις παραδοσιακές έντυπες μορφές επικοινωνίας στα σύγχρονα ψηφιακά και κοινωνικά μέσα. Η μελέτη προσεγγίζει την κριτική όχι απλώς ως αποτίμηση της καλλιτεχνικής αξίας, αλλά ως κοινωνικό, πολιτισμικό και τεχνολογικά διαμεσολαβημένο φαινόμενο, το οποίο αντανακλά τις ευρύτερες ανακατατάξεις στον δημόσιο λόγο και την πολιτισμική πρόσληψη.

   Αξιοποιώντας θεωρητικά εργαλεία από τη θεωρία της πρόσληψης (Gadamer, Jauss, Iser), την κοινωνιολογία της τέχνης (Bourdieu) και τη θεωρία των μέσων (McLuhan, Jenkins, van Dijck), η εργασία αναδεικνύει τις νέες μορφές συμμετοχικής, αισθητηριακής και συναισθηματικής πρόσληψης που καλλιεργούνται μέσω πλατφορμών όπως το TikTok, το YouTube, το Instagram και το Reddit. Οι μορφές αυτές δεν αναιρούν τη σημασία της επαγγελματικής κριτικής, αλλά εισάγουν ένα πολυτροπικό και διαλογικό μοντέλο, στο οποίο το κοινό λειτουργεί ως συν-ερμηνευτής και δημιουργός πολιτισμικού νοήματος. 

   Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη σύγκριση ανάμεσα στη θεσμικά κατοχυρωμένη επαγγελματική κριτική και στις αναδυόμενες μορφές «μικροκριτικής» και «influencer-based» αξιολόγησης. Η μετάβαση αυτή συνοδεύεται από έναν επαναπροσδιορισμό των εννοιών της αυθεντίας, της εγκυρότητας και της αισθητικής αξίας, ενώ παράλληλα εγείρει ερωτήματα για τον ρόλο των αλγορίθμων, την εμπορευματοποίηση της προσοχής και τις νέες ιεραρχίες λόγου που αναδύονται στον ψηφιακό δημόσιο χώρο.   

    Η εργασία εμπλουτίζεται με πρωτογενή εμπειρικά δεδομένα που προέκυψαν από ποσοτική έρευνα, κατά την οποία καταγράφηκαν οι αντιλήψεις του ελληνικού κοινού για την καλλιτεχνική κριτική στα social media. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την ισχυρή επίδραση των νέων μέσων στη διαμόρφωση προτιμήσεων και κρίσεων, τη μείωση της εμπιστοσύνης προς τα παραδοσιακά ΜΜΕ και την αυξημένη αξιοπιστία που αποδίδεται στους χρήστες και δημιουργούς περιεχομένου.

    Συμπερασματικά, η εργασία υποστηρίζει ότι η σύγχρονη καλλιτεχνική κριτική συγκροτείται πλέον σε ένα πολυφωνικό και διαδραστικό περιβάλλον, όπου η αισθητική αξιολόγηση γίνεται ταυτόχρονα κοινωνικό γεγονός, ψηφιακή επιτέλεση και εργαλείο πολιτισμικής ένταξης. Παρά τις προκλήσεις που συνεπάγεται η μετάβαση αυτή ,όπως η επιφανειακότητα, η αλγοριθμική χειραγώγηση ή η υποχώρηση της θεωρητικής ανάλυσης, ανοίγονται νέες δυνατότητες για τη δημοκρατικοποίηση της κριτικής, την ενδυνάμωση των πολιτισμικά περιθωριοποιημένων φωνών και την ανανέωση των μορφών πολιτισμικού γραμματισμού στον 21ο αιώνα.

     This thesis explores the profound transformation of theatrical and cinematic criticism in the context of the digital age, focusing on the shift from traditional print-based critique to social media platforms such as TikTok, Instagram, YouTube, and Reddit. Drawing upon theories of reception (Gadamer, Jauss, Iser), cultural sociology (Bourdieu), and media studies (McLuhan, Jenkins, van Dijck), the research analyzes how new digital environments foster participatory, affective, and multimodal forms of aesthetic evaluation.

     The study investigates the tension between professional criticism and user-generated content, highlighting the reconfiguration of authority, expertise, and cultural legitimacy in a media ecosystem governed by algorithms, virality, and platform logics. A quantitative survey was conducted among Greek users to assess their preferences, trust levels, and engagement with different types of artistic critique. The results confirm the growing reliance on peer-based evaluations and influencer content over traditional critics, emphasizing the collective and social nature of contemporary aesthetic reception.

     Ultimately, the thesis argues that artistic criticism is increasingly shaped as a hybrid, networked, and socially mediated practice that reflects broader shifts in public discourse, cultural participation, and media literacy. While acknowledging the risks of superficiality and commercialization, the study also identifies new opportunities for the democratization of cultural critique and the emergence of alternative critical voices in the digital public sphere.