Η παρούσα εργασία ασχολείται με την εξωτερική και κυρίως τη βαλκανική πολιτική της Ελλάδας τα πρώτα επτά χρόνια της Μεταπολίτευσης, μια πολιτική που φέρει έντονη τη σφραγίδα ενός μεγάλου Έλληνα πολιτικού, του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Δεδομένου ότι η εξωτερική πολιτική ενός κράτους είναι μια διαδικασία δράσης και αντίδρασης στις συνθήκες που διαμορφώνονται στο εσωτερικό και στο διεθνές περιβάλλον τη δεδομένη στιγμή, ήταν η κυπριακή κρίση του 1974 και η αυξημένη ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που επέφεραν την δυναμική ενεργοποίηση της Ελλάδας στο διεθνές σύστημα καθώς και η διεθνής συγκυρία της παγκόσμιας ύφεσης του Ψυχρού Πολέμου, που επέβαλε τη βελτίωση του πολιτικού κλίματος και την αναζήτηση, από όλα σχεδόν τα κράτη, συμμαχιών με εταίρους από τον αντίπαλο συνασπισμό.

Ο Καραμανλής, προσηλωμένος στην προάσπιση της εθνικής ακεραιότητας και της καλής γειτονίας, πάντα στη βάση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, εργάστηκε σκληρά ισχυροποιώντας τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας, εξασφαλίζοντας ερείσματα στα εθνικά θέματα και εκσυγχρονίζοντας τις διεθνείς σχέσεις τόσο μέσω των διμερών όσο και των πολυμερών επαφών. Με συνεχείς ανταλλαγές επισκέψεων και τη σύναψη φιλικών και εποικοδομητικών σχέσεων με τους βαλκάνιους ηγέτες επισφράγισε μια περίοδο συνεργασίας που κορυφώθηκε με τις διαβαλκανικές διασκέψεις. Στον οικονομικό και πολιτιστικό τομέα τα αποτελέσματα ήταν από νωρίς ορατά. Στον πολιτικό τομέα, η βαθιά επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης σε ορισμένες από τις χώρες των Βαλκανίων δεν επέτρεψε περαιτέρω εμβάθυνση ενώ δεν έλειψαν και τα αγκάθια όπως το Μακεδονικό, που κατά περιόδους όξυνε τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Γιουγκοσλαβία.

The following study deals with Greece's foreign policy -and primarily its Balkan policy- during the first seven years of the Metapolitefsi, a policy that bears the strong imprint of a great Greek statesman, Konstantinos Karamanlis. Given that a state's foreign policy is a process of action and reaction to the conditions shaped by domestic and international environments at any given moment, it was the Cyprus crisis of 1974 and the increased tension in Greek-Turkish relations that prompted Greece’s dynamic engagement in the international system. Additionally, the global context of the Cold War's détente period imposed the improvement of the political climate and led nearly all states to seek alliances with partners from the opposing bloc.

Karamanlis, committed to defending national integrity and good neighborly relations -always on the basis of International Law - worked diligently to strengthen Greece's negotiating position, secure leverage on national issues, and modernize international relations through both bilateral and multilateral contacts. With continuous exchanges of visits and the establishment of friendly and constructive relations with Balkan leaders, he sealed a period of cooperation that culminated in the Balkan Conferences. In the economic and cultural sectors, the results were evident early on. In the political sector, the strong influence of the Soviet Union on some of the Balkan countries did not allow for further deepening, and there were also thorny issues, such as the Macedonian question, which at times strained Greece's relations with Yugoslavia.