Σκοπός της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας ήταν η επαναπροσέγγιση, η ανάλυση και τελικά η συμβολή στην δειαχείρηση της μνήμης λιγότερο γνωστών ιστορικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1914 - 1918). Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη της διπλωματικής εργασίας επικεντρώνεται στην περίπτωση του Μετώπου της Ανατολής ή αλλιώς της Στρατιάς της Ανατολής : το 1915, και με άδεια του Ελευθέριου Βενιζέλου, του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδος, κατέφτασαν στην Θεσσαλονίκη χιλιάδες στρατιώτες και βοηθητικό προσωπικό από διαφορετικές χώρες της Αντάντ (Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία, αλλά και από τις αποικίες τους), με σκοπό να πολεμήσουν στο Βαλκανικό Μέτωπο. Η εγκατάσταση του Συμμαρικού Στρατού στην ευρύτερη περιοχή μπορεί να ήταν αποτέλεσμα πολιτικών και στρατιωτικών αποφάσεων, ωστόσο επηρέασε τόσο τη φυσιογνωμία όσο και την καθημερινότητα της πόλης : η έντονη αλληλεπίσραση της τοπικής κοινωνίας με αυτό το ιδιόμορφο κράμα τόσο διαφορετικών ενθοτήτων άφησε ένα ξεχωριστό αποτύπωμα στον αστικό ιστό αλλά και στην ταυτότητα της πόλης. Η έννοια της μνήμης, η διαχείρηση των γεγονότων του παρελθόντος, το μνημονικό τοπίο της Θεσσαλονίκης αλλά και ο ρόλος της ίδιας της πόλης στο παραπάνω ιστορικό περιστατικό είναι θέματα που αναλύθηκαν κατά την εκπόνηση της εργασίας. Ακόμα, διερευνήθηκε η εικόνα της πόλης μέσα από ιστορικά τεκμήρια και στιγμιότυπα, όπως φωτογραφικό υλικό, κάρτ ποστάλ, αλλά και μέσα από ζωγραφικά έργα φιλοτεχνημένα από τους ίδιους τους στρατιώτες του Μετώπου της Ανατολής.