Ο κορονοϊός εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 2019, όταν ξεκίνησε η εξάπλωσή του από την περιοχή Wuhan της Κίνας. Επρόκειτο για ένα νέο παθογόνο με ταχεία διασπορά, που προσέβαλε κυρίως το αναπνευστικό σύστημα και εξελίχθηκε σε μία μεγάλη παγκόσμια πανδημία, η οποία έθεσε σε δοκιμασία τα συστήματα υγείας παγκοσμίως. Γρήγορα εκδηλώθηκε έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον για τη μελέτη της συμπεριφοράς του ιού και των εκδηλώσεών του, και διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν πολυάριθμες δερματικές αντιδράσεις. Αυτές αποδόθηκαν αφενός στον ίδιο τον ιό και στον τροπισμό του προς τον υποδοχέα της αγγειοτενσίνης ΙΙ (ACE2), και αφετέρου στις επιπλοκές της νόσου, όπως η λεγόμενη «καταιγίδα κυτοκινών» και στις έντονες φλεγμονώδεις αντιδράσεις που προκαλούσε στον οργανισμό. Επιπλέον, το μέγεθος της ανοσολογικής απόκρισης διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση των συμπτωμάτων. Σύντομα διαπιστώθηκε επίσης ότι ορισμένες από τις δερματικές εκδηλώσεις θα μπορούσαν να σχετίζονται με τη φαρμακευτική αγωγή που χρησιμοποιήθηκε αρχικά για την αντιμετώπιση της λοίμωξης, καθώς και με την επανενεργοποίηση αυτοάνοσων διεργασιών. Τέλος, τα εμβόλια που παρουσιάστηκαν ως λύση στο πρόβλημα της ανεξέλεγκτης διασποράς και της αυξημένης νοσηρότητας, εμφάνισαν και αυτά ορισμένες δερματολογικές ανεπιθύμητες ενέργειες. Κάποιες από αυτές μιμούνταν την επίδραση της ίδιας της νόσου, ενώ άλλες διέφεραν, σχετιζόμενες με τη δράση των συστατικών των εμβολίων. Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται μία σύντομη αλλά περιεκτική παρουσίαση των δερματικών εκδηλώσεων που σχετίζονται τόσο με τον κορονοϊό όσο και με τον εμβολιασμό έναντι αυτού, βάσει της πρόσφατης επιστημονικής βιβλιογραφίας. Επιπλέον, εξετάζονται συνοπτικά οι επιπτώσεις από τη χρήση μέσων ατομικής προστασίας, από δερματολογικής σκοπιάς, καθώς και οι δερματικές νόσοι που αναζωπυρώθηκαν είτε λόγω της νόσησης, είτε εξαιτίας του εμβολιασμού, είτε — τέλος — εξαιτίας του έντονου κοινωνικού και ψυχολογικού στρες στο οποίο υποβλήθηκαν οι ανθρώπινες κοινωνίες και κάθε άτομο ατομικά, εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών που δημιουργήθηκαν με την απομόνωση και τα περιοριστικά μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας
The coronavirus first appeared in December 2019 when its spread began from the Wuhan region of China. It was a novel pathogen with rapid transmission that primarily affected the respiratory system and evolved into a major global pandemic that tested healthcare systems worldwide. Research interest quickly emerged to study the virus's behaviour and manifestations, and it became understood that there were many skin manifestations due both to the virus itself and its tropism for the angiotensin-converting enzyme 2 (ACE2) receptor, but also to the consequences of the illness, which were the cytokine storm and inflammatory reactions that the virus caused in the body, as well as the magnitude of the immune response it generated in the human organism. It also soon became apparent that skin manifestations could even be due to the medications initially used to treat it, as well as the rekindling of autoimmunity. Finally, the vaccines that were presented as the solution to the problem of the uncontrolled spread and morbidity of the virus also had undesirable effects at the dermatological level, which sometimes resembled the effect of the virus itself and sometimes differed and were related to the action of the vaccines and their components. In this study, an attempt was made to provide a concise but relatively complete presentation of the skin manifestations of the coronavirus and its vaccines, based on recent literature. Also, the impact of using protective measures for the coronavirus was briefly examined from a dermatological point of view, as well as the dermatological diseases that were rekindled either due to infection with the coronavirus or due to the use of vaccines, or, lastly, due to the extreme social and psychological stress to which human societies and each individual were subjected due to the special conditions created by isolation and measures to curb the spread of the disease.
