Το κινηματογραφικό λανθιμικό σύμπαν, αναγιγνωσκόμενο εντός του φιλοσοφικού πεδίου της πολιτικής οντολογίας, υπονομεύει την παραδοσιακή φιλοσοφική πρόσληψη του ανθρώπου ως αυτόνομου, ορθολογικού, ενιαίου, αρραγούς, ανιστορικού υποκειμένου. Στόχος της εργασίας αυτής είναι να διερευνήσει, υπό τα φίλτρα των φιλοσόφων Foucault, Agamben, Butler και Althusser, τις τροπικότητες με τις οποίες οι ταινίες του Λάνθιμου πραγματεύονται τις σχέσεις των υποκειμένων με τις εξουσιαστικές δομές και προβληματοποιούν την κατασκευή του ανθρώπινου. Αρχικά, παρουσιάζονται η έννοια της πολιτικής οντολογίας και η σχέση της με τις φιλοσοφικές θεωρίες της εξουσίας, των οποίων καταγράφονται τα βασικά εννοιολογικά εργαλεία. Στη συνέχεια, γίνεται κριτική ανάγνωση των ταινιών του Λάνθιμου Ο Αστακός, Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού και Ιστορίες Καλοσύνης υπό το πρίσμα αυτών των θεωριών. Τέλος, συζητείται η σημασία του κινηματογραφικού έργου του δημιουργού ως μέσου πολιτικού στοχασμού ως προς τη σύγχρονη ανθρώπινη συνθήκη. Επιχειρείται να αναδειχθεί ότι τα έργα του δεν αποτελούν μόνο άρτιες καλλιτεχνικές δημιουργίες, αλλά εμβριθείς φιλοσοφικές πραγματείες ως προς το τι σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος.

The cinematic universe of Lanthimos, read within the philosophical field of political ontology, undermines the traditional philosophical perception of man as an autonomous, rational, unified, unattached, ahistorical subject. The aim of this paper is to explore, through the filters of the philosophers Foucault, Agamben, Butler and Althusser, the modalities with which Lanthimos' films deal with the relations of subjects with authoritarian structures and problematize the construction of the human. Initially, the concept of political ontology and its relationship with philosophical theories of power are presented, whose basic conceptual tools are recorded. Then, a critical reading of Lanthimos' films Lobster, The Killing of a Sacred Deer and Kinds of Kindness is carried out in the light of these theories. Finally, the importance of the filmmaker's film work as a means of political reflection on the contemporary human condition is discussed. An attempt is made to show that his works are not only perfect artistic creations, but also profound philosophical treatises on what it means to be human.