Ο άνθρωπος, επιδιώκοντας να κατανοήσει και να βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής του, παρατήρησε τη φύση, προβληματίστηκε, ανέπτυξε τον στοχασμό του, πειραματίστηκε, διατύπωσε θεωρίες, αναθεώρησε και προχώρησε στην ανάπτυξη του πολιτισμού του. Βασικό θέμα διερώτησης στην πορεία του αναδείχθηκε, με πρωτοπόρο τον Σωκράτη, η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη, για την οποία διατυπώθηκαν πολλές θεωρήσεις, ιδωμένες από πολλές οπτικές γωνίες και σύμφωνα με τις αξίες και τις επικρατούσες αντιλήψεις της κάθε εποχής.

Η φιλοσοφία της ύπαρξης, μια φιλοσοφική θεωρία, που αναμφίβολα αρχίζει από τον Σωκράτη, εστιάζει στον άνθρωπο και, παρά τις διαφορές ανάμεσα στους εκπροσώπους της, τονίζει τη σημασία της ελευθερίας του ανθρώπου, τη σχέση της ύπαρξης και της δράσης του με τη συγκεκριμένη του πραγματικότητα, τη σημασία των βιωμάτων, που έχει αποκομίσει κανείς από τη ζωή του, ως καθοριστικότατα για τη μελλοντική του εξέλιξη και τη σημασία της ευθύνης από τις επιλογές που κάνει κάποιος.

Ταυτόχρονα, οι προβληματισμοί του ανθρώπου και ό,τι τον αφορά δεν αφήνει ασυγκίνητη τη λογοτεχνία, ένα θέμα που προκαλεί ενδιαφέρον για τη σχέση φιλοσοφίας και λογοτεχνίας και για τον τρόπο που αλληλοδιαπλέκονται στην προσέγγιση της αλήθειας και για το οποίο διατυπώνονται πολλές και διαφορετικές απόψεις για την πρωτοκαθεδρία της μιας ή της άλλης. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, προβάλει το έργο του Μανόλη Αναγνωστάκη, ο οποίος γεννιέται και μεγαλώνει σε μια δύσκολη και περιπετειώδη εποχή για την Ελλάδα, και τα βιώματά του σε συνδυασμό με την οξύνοια και την ευαισθητοποιημένη προσωπικότητά του διαμορφώνουν όχι μόνο τον γιατρό αλλά και τον ποιητή και ενεργό πολίτη Μανόλη Αναγνωστάκη.

Οι ποιητικές συλλογές Εποχές, Εποχές ΙΙ και Εποχές ΙΙΙ είναι απότοκος της γόνιμης αλληλεπίδρασης των βιωμάτων, των ερεθισμάτων, των αναγνωσμάτων, της επαγγελματικής δράσης του ποιητή, που επέτρεπαν τη γνώση της εποχής, και της μόρφωσής του. Τα έργα του Αναγνωστάκη μάς καλούν σε μια ελεύθερη περιδιάβαση του αναγνώστη μέσα από τις πρωτότυπες εικόνες και τα απροσδόκητα νοήματα.

Man, in his quest to understand and improve the conditions of his life, observed nature, pondered, developed his thinking, experimented, formulated theories, revised them and advanced the development of his civilization. A central theme in this journey became the human existence itself, with Socrates being the pioneer in exploring it. Many theories were proposed on this topic, seen from different perspectives and in accordance with the values and prevailing beliefs of each era.

The philosophy of existence, a philosophical theory that begins with Socrates, focuses on the human being and, despite the differences among its representatives, emphasizes the importance of human freedom, the relationship between one’s existence and actions and their particular reality, the significance of life experiences as key determinants of future development and the importance of responsibility in the choices one makes.

At the same time, human reflections and all that concerns him do not leave literature indifferent. This raises an interesting issue about the relationship between philosophy and literature and the ways in which they intertwine in the pursuit of truth. There are many differing opinions on which of the two holds primacy in this regard. Within this framework, the work of Manolis Anagnostakis stands out. Born and raised in a challenging and eventful period for Greece, his life experiences, combined with his keen intellect and sensitive personality, shaped not only the doctor but also the poet and active citizen Manolis Anagnostakis.

The poetry collections Epochs, Epochs II and Epochs III are the result of the fruitful interaction between the poet’s life experiences, stimuli, readings, professional activity, which allowed him to understand the spirit of his time, and his education. These works aim to encourage the reader to freely wander through original images and unexpected meanings.