This dissertation investigates entrepreneurial and intrapreneurial burnout and their implications in innovation, decision-making, and personal milestones such as family formation. While burnout has been widely studied in traditional employment, its presence among entrepreneurs remains underexplored—despite evidence linking it to cognitive fatigue, emotional exhaustion, and compromised creativity. Drawing on psychometric tools (BAT; MDMQ) and semi-structured interviews, the study combines quantitative data from 388 participants and qualitative data from entrepreneurs, executives, employees and psychologists to examine burnout across work roles, sex, and generations.

Findings show that employees report the highest burnout among participants, while entrepreneurs, even though they are less likely to perceive their work as stressful, still display significant symptoms, especially cognitive fatigue. Creativity is most affected among executives and Millennial entrepreneurs; the latter also report the highest burnout awareness. Female entrepreneurs face disproportionate emotional strain and value misalignment. Results highlight that 30% of entrepreneurs delay family formation due to work demands.

These results underscore burnout’s interference with identity, innovation process and outcomes, and life design. Entrepreneurial burnout emerges not only as a personal health concern but also as a structural barrier to sustainable innovation and quality of life. The study calls for tailored, inclusive burnout prevention strategies that respect generational shifts, neurodiversity, and evolving definitions of success.

Η παρούσα διπλωματική ερευνά την επιχειρηματική και ενδοεπιχειρηματική εξουθένωση και τις επιπτώσεις τους στην καινοτομία, τη λήψη αποφάσεων και σε προσωπικά ορόσημα, όπως η δημιουργία οικογένειας. Παρόλο που η εξουθένωση έχει μελετηθεί εκτενώς στο πλαίσιο της παραδοσιακής απασχόλησης, στους επιχειρηματίες παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη—παρά τις ενδείξεις που τη συνδέουν με γνωστική κόπωση, συναισθηματική εξάντληση και περιορισμένη δημιουργικότητα.

Βασιζόμενη σε ψυχομετρικά εργαλεία (BAT, MDMQ) και ημι-δομημένες συνεντεύξεις, η μελέτη συνδυάζει ποσοτικά δεδομένα από 388 συμμετέχοντες και ποιοτικά δεδομένα από επιχειρηματίες, στελέχη, εργαζομένους και ψυχολόγους, προκειμένου να εξετάσει την εξουθένωση ανάλογα με τον εργασιακό ρόλο, το φύλο και τη γενιά.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι αναφέρουν τα υψηλότερα επίπεδα εξουθένωσης, ενώ οι επιχειρηματίες, αν και είναι λιγότερο πιθανό να αντιλαμβάνονται την εργασία τους ως αγχωτική, εμφανίζουν σημαντικά συμπτώματα, κυρίως γνωστικής κόπωσης. Η δημιουργικότητα επηρεάζεται περισσότερο στα στελέχη και στους Millennial επιχειρηματίες· οι τελευταίοι δηλώνουν επίσης τη μεγαλύτερη επίγνωση σχετικά με την εξουθένωση. Οι γυναίκες επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν δυσανάλογη συναισθηματική επιβάρυνση και αναντιστοιχία αξιών. Επιπλέον, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το 30% των επιχειρηματιών καθυστερούν τη δημιουργία οικογένειας λόγω των επαγγελματικών απαιτήσεων.

Τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν πώς η εξουθένωση παρεμβαίνει στην ταυτότητα, στη διαδικασία και στα αποτελέσματα της καινοτομίας, καθώς και στον σχεδιασμό της ζωής. Η επιχειρηματική εξουθένωση προκύπτει όχι μόνο ως ζήτημα ατομικής υγείας αλλά και ως δομικό εμπόδιο για βιώσιμη καινοτομία και ποιότητα ζωής. Η μελέτη υπογραμμίζει την ανάγκη για στοχευμένες και χωρίς αποκλεισμούς στρατηγικές πρόληψης της εξουθένωσης, οι οποίες να λαμβάνουν υπόψη τις γενεακές αλλαγές, τη νευροδιαφορετικότητα και τις μεταβαλλόμενες αντιλήψεις περί επιτυχίας.