Ο κινηματογράφος κατασκευάζει κόσμους. Ο κόσμος του σινεμά ισορροπεί ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα και συμπαρασύρει τον θεατή σε ένα σύμπαν που αφορά στις ιδέες των δημιουργών του. Η μουσική σε μια ταινία αποκαλύπτει το νόημα του έργου, όπως πράττει και ο μεταφραστής ενός ξενόγλωσσου κειμένου. Έτσι η φιλμική ροή κυλά υποστηριζόμενη από τους μουσικούς ήχους. Αρχικά, επειδή οι πληροφορίες για το έργο ήταν μόνο οπτικές και η τεχνολογία δεν επέτρεπε την ενσωμάτωση του ήχου, η μουσική ξεκίνησε ως ένα εξωτερικό συστατικό που ενσωματωνόταν μέσω ενός εκτελεστή ή ενός φωνογράφου. Παρόλα αυτά, η θεματική αντιστοιχία της μουσικής με τη δράση και τα συναισθήματα που αποκαλύπτονταν στο φιλμ ήταν αναγκαία.

Στην παρούσα εργασία εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο η μουσική συνδέθηκε με τον κινηματογράφο από την πρώτη κιόλας περίοδο της ύπαρξής του, την βωβή περίοδο. Αναδεικνύεται ο ρόλος της μουσικής επένδυσης στην υποστήριξη των εκφραστικών και αφηγηματικών στοιχείων των ταινιών και η συμβολή της στη συναισθηματική εμπλοκή του θεατή. Επίσης τεκμηριώνεται ότι η μουσική ενοποιεί τις σκηνές, συγκαλεί τις ιδέες του κινηματογραφιστή και δημιουργεί διάφορες ατμόσφαιρες κατά τη διάρκεια της φιλμικής ροής.

Η σχέση μουσικής και κινηματογράφου ενισχύθηκε όταν πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις δημιουργήθηκαν για συγκεκριμένες ταινίες. Στην εργασία αυτή, η βωβή εξπρεσιονιστική ταινία Der müde Tod (1921) του Fritz Lang λειτουργεί ως μελέτη περίπτωσης για να γίνει εμφανής η σχέση συνάφειας-συσχετισμού της οπτικής με τη μουσική αφήγηση, του τρόπου που μπορεί η μουσική να συμβάλλει στο να κατανοηθούν τα νοήματα και οι καταστάσεις του έργου και κυρίως στο να επικοινωνηθούν τα συναισθήματα των ηρώων. Αυτό το δημιουργικό κομμάτι της εργασίας με τις πρωτότυπες συνθέσεις και τα αντιπαραδείγματα για συγκεκριμένες σκηνές του έργου αποδεικνύει ότι η μουσική υπηρετεί τον κινηματογράφο ως αθέατο στοιχείο, που όμως κρίνεται απαραίτητο.

Cinema constructs worlds. Film worlds balance between fantasy and reality, sweeping the viewer into universes that reflect the ideas of their creators. Music in a film reveals the meaning of the work, just as a translator does for a foreign-language text. In this way, the cinematic flow unfolds, supported by musical sounds. Initially, since information about the film was only visual and technology did not allow for the integration of sound, music began as an external component incorporated through a performer or a phonograph. Nevertheless, thematic alignment between the music and the action or emotions depicted in the film was essential.

This paper examines how music became connected with cinema from its earliest phase, the silent era. It highlights the role of musical accompaniment in supporting the expressive and narrative elements of films and its contribution to the viewer’s emotional engagement. It also demonstrates that music unifies scenes, brings together the filmmaker's ideas, and creates various moods during the cinematic flow.

The relationship between music and cinema was strengthened when original musical compositions were created for specific films. In this study, the silent expressionist film Der müde Tod (1921) by Fritz Lang serves as a case study to illustrate the correlation and interaction between visual and musical narration. It explores how music can help convey the meanings and circumstances of the film, and most importantly, communicate the emotions of its characters. This creative aspect of the study, featuring original compositions and counterexamples for specific scenes, proves that music serves cinema as an unseen element that is nonetheless essential.