Η παρούσα εργασία εξετάζει τις σύγχρονες πολιτικές για τα ΑμεΑ , επικεντρωμένη στους τομείς της απασχόλησης, της κοινωνικής προστασίας και της κοινωνικής ένταξης, μέσα από ένα δικαιωματικό, εκπαιδευτικό και νομικοθεσμικό πρίσμα. Ενσωματώνοντας τις αρχές της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ (UNCRPD), η έρευνα αναλύει τις διεθνείς, ευρωπαικές και εθνικές πολιτικές, καταγράφοντας τη σταδιακή μετάβαση από το ιατροκεντρικό και φιλανθρωπικό μοντέλο στην προσέγγιση της συμπερίληψης και της ισότητας δικαιωμάτων.Μέσω ερμηνευτικής ανάλυσης θεσμικών εγγράφων, νομοθεσίας και στρατηγικών σχεδίων, επιχειρείται η αποτίμηση της αποτελεσματικότητας των υφιστάμενων πολιτικών, η ανάδειξη των θεσμικών προκλήσεων και η σύνδεση θεωρίας και πράξης στη χάραξη συμπεριληπτικής κοινωνικής πολιτικής. Η εργασία αξιοποιεί τη μεθοδολογία της δευτερογενούς ανάλυσης περιεχομένου και εντάσσεται στο κριτικό-ερμηνευτικό επιστημολογικό παράδειγμα. Η ανάλυση αποτυπώνει τον ρόλο των ευρωπαικών θεσμών, των διεθνών οργανισμών και των εθνικών φορέων, όπως η ΔΥΠΑ, ο ΟΠΕΚΑ, η ΕΣΑμεΑ και ο Συνήγορος του Πολίτη, υπογραμμίζοντας τη σημασία της συμμετοχής των ιδίων των ΑμεΑ στον σχεδιασμό πολιτικής. Τα συμπεράσματα αναδεικνύουν την ανάγκη μετάβασης από αποσπασματικά ή επιδοματικά μέτρα προς μια διαρθρωτική και καθολικά προσβάσιμη πολιτική ένταξης, ικανή να εξαλείψει τα φυσικά, θεσμικά και στάσεων εμπόδια. Η εργασία συμβάλλει στον επιστημονικό και δημόσιο διάλογο για την αναπηρία, προσφέροντας προτάσεις πολιτικής που στηρίζονται σε μια αξιακή προσέγγιση της συμπερίληψης και της κοινωνικής ισότητας.

This study examines contemporary policies for persons with disabilities, focusing on the domains of employment, social protection, and social inclusion through a rights-based, educational, and legal-institutional lens. By incorporating the principles of the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities (UNCRPD), the analysis explores international, European, and national policy frameworks, tracing the gradual shift from the medical and charitable model toward an inclusive and eguality-oriented approach. Through interpretative analysis of legal texts, institutional documents, and strategic plans, the study evaluates the effectiveness of existing policies, identifies institutional challenges, and bridges theory with practice in the formulation of inclusive social policy. The methodology is based on secondary content analysis and is situated within the critical-interpretive epistemological paradigm. The analysis highlights the role of European institutions, international organizations, and national bodies such as the Public Employment Service, the Organization of Welfare Benefits and Social Solidarity, the National Confederation of Persons with Disabilities, and the Greek Ombudsman, emphasizing the importance of the active participation of persons with disabilities in policy design. The findings underscore the need to move beyond fragmented or welfare-based measures toward a structural and universally accessible inclusion policy capable of removing physical, institutional, and attitudinal barriers. The study contributes to the scientific and public discourse on disability by offering policy proposals grounded in a value-based approach to inclusion and social equity.