Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τη δωροδοκία στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, ένα φαινόμενο που υπονομεύει τη διαφάνεια, την εμπιστοσύνη και την ορθή λειτουργία του οικονομικού συστήματος. Με αφετηρία τη θεωρητική προσέγγιση της διαφθοράς στον ιδιωτικό τομέα, αναδεικνύεται η πολυπλοκότητα του φαινομένου και η σύνδεσή του με ηθικές, νομικές και κοινωνικές διαστάσεις.
Ακολουθεί ανάλυση του διεθνούς και εθνικού ποινικού πλαισίου, με έμφαση στις υποχρεώσεις που απορρέουν από συμβάσεις όπως η UNCAC και η Σύμβαση του ΟΟΣΑ. Παρουσιάζεται η εξέλιξη της ελληνικής νομοθεσίας, με εστίαση στο άρθρο 396 του Ποινικού Κώδικα και τις προκλήσεις στην εφαρμογή των διατάξεων περί δωροδοκίας στον ιδιωτικό τομέα.
Η εργασία εξετάζει, επίσης, το θεωρητικό υπόβαθρο της αντεγκληματικής πολιτικής, επισημαίνοντας τη σημασία προληπτικών στρατηγικών και της ενίσχυσης της θεσμικής κουλτούρας συμμόρφωσης. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην ανάλυση των μηχανισμών ελέγχου που εφαρμόζονται στις ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες, όπως οι εσωτερικοί έλεγχοι, οι διαδικασίες “Know Your Employee”, τα συστήματα whistleblowing και τα πρότυπα όπως το ISO 37001.
Η εργασία κλείνει με μία συγκριτική αποτίμηση των αντεγκληματικών πολιτικών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, προτείνοντας τη θεσμική σύγκλιση και την υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών. Τα συμπεράσματα τονίζουν την αναγκαιότητα ενίσχυσης της διαφάνειας, της εσωτερικής λογοδοσίας και της διεθνούς συνεργασίας ως όρους για την αποτελεσματική καταπολέμηση της διαφθοράς στον ασφαλιστικό κλάδο.

This thesis explores the issue of bribery within private insurance companies—a phenomenon that undermines transparency, trust, and the proper functioning of the financial system. Beginning with a theoretical approach to corruption in the private sector, it highlights the complexity of the phenomenon and its ethical, legal, and social implications.
The analysis continues with a thorough review of international and national criminal frameworks, emphasizing obligations arising from conventions such as the UNCAC and the OECD Anti-Bribery Convention. The evolution of Greek legislation is examined in detail, focusing on Article 396 of the Penal Code and the challenges in implementing anti-bribery provisions in the private sector. The study also addresses the theoretical foundations of anti-crime policy, stressing the importance of preventive strategies and a strong institutional compliance culture. Special attention is given to the control mechanisms applied within Greek insurance companies, including internal audits, Know Your Employee (KYE) processes, whistleblowing systems, and international standards like ISO 37001. The thesis concludes with a comparative assessment of anti-crime policies in the public and private sectors, highlighting their divergences, convergences, and areas of interaction. It proposes institutional convergence and the adoption of best practices from both sectors. The final conclusions emphasize the necessity of reinforcing transparency, internal accountability, and international cooperation as essential conditions for effectively combating corruption in the insurance sector. In an environment where public confidence is a key factor of sustainability, the protection of private insurance institutions from corrupt practices is not merely a strategic option—it is a pressing necessity.