Οι λοιμώξεις παραμένουν μείζον ζήτημα δημόσιας υγείας, συνοδευόμενο από υψηλή νοσηρότητα και θνητότητα, και συνεπαγόμενη επιβάρυνση των υγειονομικών συστημάτων. Η έγκαιρη και ακριβής διάγνωση αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την επιτυχή έκβαση της θεραπείας, ιδιαίτερα σε νοσηλευόμενους και ευάλωτους ασθενείς. Η ακατάλληλη ή καθυστερημένη εμπειρική αντιμικροβιακή αγωγή έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών, παρατεταμένη νοσηλεία και ενίσχυση της μικροβιακής αντοχής.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι συνδρομικές διαγνωστικές τεχνολογίες εισάγουν μια νέα προσέγγιση, επιτρέποντας την ταυτόχρονη ανίχνευση πολλαπλών παθογόνων σχετιζόμενων με συγκεκριμένα κλινικά σύνδρομα, από ένα και μόνο δείγμα. Η προσέγγιση αυτή αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμη στη διαχείριση λοιμώξεων όπως η σηψαιμία και οι νοσοκομειακές πνευμονίες, όπου η ταχύτητα και η ακρίβεια της διάγνωσης είναι καθοριστικές για την επιβίωση του ασθενούς.

Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως στόχο την παρουσίαση και αξιολόγηση των σύγχρονων τεχνολογιών συνδρομικής μοριακής διάγνωσης, μέσα από την αποτύπωση των μεθοδολογικών χαρακτηριστικών, των τεκμηριωμένων κλινικών εφαρμογών και της συσχέτισής τους με κρίσιμους δείκτες φροντίδας υγείας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη συγκριτική ανάλυση της διαγνωστικής απόδοσης, της επίδρασης στη θεραπευτική λήψη αποφάσεων, καθώς και της οικονομικής και λειτουργικής βιωσιμότητάς τους. Η συνδρομική διάγνωση αναδεικνύεται ως μια πολυδιάστατη καινοτομία, που προσφέρει ταχεία και πολυπαραγοντική ανίχνευση παθογόνων, διευκολύνει την ορθολογική χρήση αντιμικροβιακών και ενισχύει την εφαρμογή στρατηγικών επιτήρησης. Ωστόσο, η τεχνολογική της υπεροχή δεν αρκεί: η αποτελεσματική αξιοποίησή της προϋποθέτει ερμηνευτική επάρκεια, θεσμική ενσωμάτωση και συνεκτική αξιολόγηση της πραγματικής της επίπτωσης σε επίπεδο κλινικών εκβάσεων και αποδοτικότητας.

Στο πλαίσιο αυτό η ανάλυση ολοκληρώνεται με μια κριτική επισκόπηση της ελληνικής πραγματικότητας, όπου αναδεικνύονται οι θεσμικές προκλήσεις και η ανάγκη χάραξης εθνικής στρατηγικής για την ουσιαστική ενσωμάτωσή τους στην καθημερινή ιατρική πρακτική.

Infectious diseases remain a major public health concern, associated with high morbidity and mortality, and resulting in a substantial burden on healthcare systems. Timely and accurate diagnosis is a critical determinant of therapeutic success, particularly in hospitalized and vulnerable patients. Inappropriate or delayed empirical antimicrobial therapy has been linked to increased risk of complications, prolonged hospitalization, and the promotion of antimicrobial resistance.

In this context, syndromic diagnostic technologies introduce a new paradigm by enabling the simultaneous detection of multiple pathogens associated with specific clinical syndromes, from a single specimen. This approach proves particularly useful in managing serious infections such as sepsis and hospital-acquired pneumonia, where diagnostic speed and accuracy are crucial for patient survival.

This thesis aims to present and critically assess modern syndromic molecular diagnostic technologies by outlining their methodological characteristics, documented clinical applications, and relevance to key healthcare performance indicators. Particular emphasis is placed on the comparative evaluation of diagnostic performance, impact on therapeutic decision-making, and their economic and operational feasibility. Syndromic diagnostics emerge as a multifaceted innovation, offering rapid and multiplex pathogen detection, supporting rational antimicrobial use, and reinforcing stewardship strategies. However, technological superiority alone is insufficient. Effective implementation requires interpretative competence, institutional integration, and coherent evaluation of real-world clinical impact and healthcare efficiency.

In this content the analysis concludes with a critical overview of the Greek healthcare landscape, highlighting institutional challenges and the pressing need for a national strategy to enable their structured integration into routine medical practice.