Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τη φιλοσοφική διάσταση της εννοιολογικής τέχνης, προσεγγίζοντάς την ως θεωρητική πρακτική που ανοίγει νέα πεδία στοχασμού για τη φύση της τέχνης, της γλώσσας και του νοήματος. Μέσα από την ανάλυση εμβληματικών περιπτώσεων καλλιτεχνών και την παράλληλη σύγκριση με φιλοσοφικά ρεύματα του 20ου αιώνα, επιχειρείται η χαρτογράφηση των τρόπων με τους οποίους η εννοιολογική τέχνη μετατοπίζει το κέντρο βάρους από το αισθητικό στο διανοητικό κι από το αντικείμενο στην ιδέα.

Η εργασία αναλύει τη γλωσσική στροφή της εννοιολογικής τέχνης, τη συνάντησή της με τη φαινομενολογία, τον υπαρξισμό και τη μεταδομιστική σκέψη, καθώς και τις οντολογικές προεκτάσεις. Παράλληλα, διερευνάται η θέση του καλλιτεχνικού υποκειμένου, η λειτουργία του θεσμικού πλαισίου και οι στρατηγικές αντίστασης που εκδηλώνονται μέσα από την ίδια την καλλιτεχνική πράξη. Μέσα από φιλοσοφικά και σημειωτικά εργαλεία, η εργασία προτείνει την ανάγνωση της εννοιολογικής τέχνης ως μορφή θεωρίας σε δράση και ως χώρο στοχασμού.

Τα συμπεράσματα αναδεικνύουν την εννοιολογική τέχνη ως ζωντανή ερμηνευτική διαδικασία και ως διαρκές κάλεσμα προς το ερώτημα του Είναι. Η φιλοσοφική της βαρύτητα έγκειται στη δυνατότητά της να επαναπροσδιορίζει τα όρια μεταξύ τέχνης και στοχασμού, να παράγει γνώση και να νοηματοδοτεί την ανθρώπινη εμπειρία με όρους μη αναπαραστατικούς, αλλά υπαρξιακά ενεργούς.

This thesis explores the philosophical dimension of conceptual art, approaching as a theoretical practice that opens up new fields of reflection concerning the nature of art, language, and meaning. Through the analysis of emblematic artistic cases and a parallel engagement with major philosophical currents of the twentieth century, the study maps the ways in which conceptual art shifts the emphasis from the aesthetic to the intellectual, from the object to the idea.

The research examines the linguistic turn in conceptual art, its intersections with phenomenology, existentialism, and poststructuralist thought, as well as its ontological implications. It also investigates the status of the artistic subject, the role of institutional frameworks, and the strategies of resistance articulated within the artistic act itself. By employing philosophical and semiotic tools, the thesis proposes an interpretation of conceptual art as theory-in-action ― a space where aesthetics and critical thinking converge.

The findings reveal conceptual art as a living hermeneutic process and as a constant invocation of the question of Being. Its philosophical significance lies in its capacity to redefine the boundaries between art and thought, to generate knowledge, and to endow human experience with meaning through modes that are not representational but ontologically active.