Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται το θεσμικό και ποινικό
πλαίσιο, που διέπει το έγκλημα της ηλεκτρονικής απάτης και εστιάζει στη
σύνδεσή του με το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες
δραστηριότητες, υπό το φως του Ν. 4557/2018, μέσα σε πέντε ενότητες.

Ειδικότερα, στο πρώτο κεφάλαιο τίθεται το θεωρητικό και εννοιολογικό
υπόβαθρο, με σκοπό την αποσαφήνιση προς τον αναγνώστη, του οικονομικού
και του ηλεκτρονικού εγκλήματος. Διερευνάται δηλαδή, η φύση και τα
χαρακτηριστικά της εκάστοτε κατηγορίας και αναδεικνύεται η μεταξύ τους
σύνδεση, η οποία θεμελιώνει τη βάση για την κατανόηση του άρθρου 386Α Π.Κ.

Στο δεύτερο κεφάλαιο, επικεντρώνεται κανείς στην απάτη με υπολογιστή,
εξετάζοντάς και αναλύοντας τη νομοτυπική της μορφή, σύμφωνα με την
ελληνική έννομη τάξη. Παρουσιάζονται η αντικειμενική και υποκειμενική
υπόσταση του αδικήματος, οι τρόποι τέλεσης, ζητήματα απόπειρας και
συμμετοχής, καθώς και η ποινική μεταχείριση όσων διαπράττουν το εν λόγω
αδίκημα. Επιπλέον, εξετάζονται παραλλαγές του εγκλήματος και ζητήματα
συρροής, ιδίως η διάκριση της απάτης «με» ή «μέσω» υπολογιστή. Στο τρίτο
κεφάλαιο αναλύονται ειδικότερες μορφές ψηφιακής παραπλάνησης, οι οποίες
συχνά εμπλέκονται σε υποθέσεις ηλεκτρονικής απάτης. Ήτοι, εξετάζονται
πρακτικές, όπως το «phishing», το «pharming» και το «hacking», καθώς και η
ειδικότερη περίπτωση της απάτης με ανάληψη μετρητών, μέσω κλεμμένων
καρτών, από Α.Τ.Μ., προκειμένου να ξεκαθαριστεί η μεθοδολογική σύγχυση
μεταξύ των εννοιών και τα νομικά όρια που τις περικλείουν.

Έχοντας κατανοήσει κανείς το έγκλημα της απάτης με υπολογιστή, μεταβαίνει
στο τέταρτο κεφάλαιο, όπου εξετάζεται η σύνδεση του με το αδίκημα της
νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Πλάι στην ανάδειξη
της συρροής μεταξύ των δύο αυτών εγκληματικών συμπεριφορών, επεξηγείται
η ένταξη του άρθρου 386Α ΠΚ στις προβλέψεις του Ν. 4557/2018, ως τρόπος
τέλεσης, ήτοι ως βασικού αδικήματος. Τέλος, επεξηγείται ειδικότερα η σημασία
και το ρυθμιστικό πλαίσιο του αδικήματoς της νομιμoποίησης εσόδων από
παράνoμες δραστηριότητες. Γίνεται ιστορική αναδρομή, για να κατανοηθούν
οι ρίζες του όρου και ακολουθεί ανάλυση του φαινομένου σε διεθνές και
ευρωπαϊκό επίπεδo, με ταυτόχρονη παρουσίαση του ισχύοντoς νομικού
πλαισίoυ στην Ελλάδα, όπου παρατίθενται αναλυτικά, ζητήματα περί
αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης, καθώς και για τις επιμέρους
υποστάσεις του εγκλήματος και τις ποινικές κυρώσεις.

Η διπλωματική εργασία ολοκληρώνεται με συμπεράσματα και προτάσεις που,
κατά την άποψη του συγγραφέα, υπογραμμίζουν την ανάγκη συνεχούς
νομοθετικής και τεχνολογικής προσαρμογής για την αποτελεσματική
αναχαίτηση των παράνομων πρακτικών της ηλεκτρονικής απάτης και της
νομιμοποίησης εσόδων, ιδίως ως διασυνδεδεμένων εγκληματικών πρακτικών
στο σύγχρονο ψηφιακό περιβάλλον.

The present thesis outlines the institutional and criminal framework governing
the offense of computer fraud and focuses on its connection with the offense of
money laundering under Law 4557/2018. The analysis is structured across five
chapters.

Specifically, the first chapter lays the theoretical and conceptual foundation by
clarifying the notions of economic and electronic crime. It examines the nature
and characteristics of each category of crime and highlights their interrelation,
which forms the basis for understanding Article 386A of the Penal Code.

The second chapter focuses on computer fraud, analyzing its legal structure
within the Greek legal system. It presents the objective and subjective elements
of the offense, methods of commission, issues of attempt and participation, and
the criminal penalties imposed. It also discusses variations of the offense and
issues of concurrence, particularly the distinction between fraud "by" and
"through" the use of a computer. The third chapter explores specific digital
deception techniques frequently encountered in cases of computer fraud. It
examines practices such as phishing, pharming, and hacking, as well as the
specific case of ATM cash withdrawals using stolen cards, with the aim of
clarifying the methodological confusion among these concepts and their legal
boundaries.

Having established an understanding of computer fraud, the fourth chapter
examines its connection to money laundering. In addition to highlighting the
concurrence between the two offenses, it explains how Article 386A of the Penal
Code is subsumed under the provisions of Law 4557/2018 as a predicate
offense. Finally, the fifth chapter delves into the legal framework and the
significance of the crime of money laundering. It includes a historical overview
to trace the roots of the term, followed by an analysis of the phenomenon at the
international and European level. The chapter then presents the current Greek
legal framework in detail, including the objective and subjective elements of the
offense, its specific forms, and the applicable penalties.

The thesis concludes with findings that, according to the author, underscore the
need for continuous legislative and technological adaptation to effectively
address the unlawful practices of electronic fraud and money laundering,
especially as interconnected criminal phenomena in the modern digital
landscape.