Μέσα από την παρούσα εργασία αναλύονται οι επιπτώσεις της Πολιτικής Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο περιφερειακό πρόβλημα που χαρακτηρίζει τα κράτη-μέλη, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Επιχειρήθηκε η επίλυση ερωτημάτων που αφορούν την εκπλήρωση της μείωσης των περιφερειακών ανισοτήτων της ΕΕ σε γενικό πλαίσιο αλλά και συγκεκριμένα στους τομείς της Έρευνας και Καινοτομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ψηφιακού Μετασχηματισμού από το 2014 και έπειτα, ενώ εξετάστηκαν οι επιπτώσεις της Πολιτικής Συνοχής μεμονωμένα για την Ελλάδα. Για την απάντηση των ερωτημάτων, πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση ως προς τις έννοιες της περιφερειακής οικονομικής πολιτικής και της οικονομικής ανάπτυξης, τη δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις συνέπειες της πολιτικής συνοχής, ενώ ως μελέτη περίπτωσης για την επίτευξη του στόχου της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής και την υλοποίηση της Πολιτικής Συνοχής της ΕΕ αναλύθηκε η Ελλάδα. Επίσης, πραγματοποιήθηκε ποιοτική έρευνα για τη συλλογή στοιχείων όσον αφορά την Ελλάδα. Διαπιστώθηκε ότι οι εξακολουθούν να υπάρχουν ανισότητες στο εσωτερικό της Ένωσης, οι οποίες εντείνονται σε περιόδους οικονομικών κρίσεων. Παρά την ανάπτυξη του συνόλου των Περιφερειών της ΕΕ, ο ρυθμός ανάπτυξης διαφοροποιείται ανά Περιφέρεια αλλά κυρίως χώρα, με τις πιο αναπτυγμένες Περιφέρειες να ανταποκρίνονται πιο άμεσα στις πολιτικές Συνοχής και να αποδεικνύονται πιο ανθεκτικές στις κρίσεις. Οι πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί από το 2014 και έπειτα (σχεδόν δύο προγραμματικές περίοδοι) έχουν οδηγήσει στη μείωση των ανισοτήτων και αναμένεται να συνεχιστεί η μείωση αλλά όχι σε σημείο που να μπορεί να γίνει λόγος για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Στους εξεταζόμενους τομείς πολιτικής, δηλαδή την Έρευνα και Καινοτομία, Ανταγωνιστικότητα και Ψηφιακό Μετασχηματισμό επιτυγχάνεται κυρίως ομόρροπη παρά ισόρροπη ανάπτυξη. Η ελληνική οικονομία ανήκει στις οικονομίες που επηρεάζεται περισσότερο από τις οικονομικές κρίσεις και παρά την υψηλή χρηματοδότηση αδυνατεί να αναπτυχθεί στους επιθυμητούς ρυθμούς και να προσεγγίσει την υπόλοιπη Ευρώπη.

The main subject of this study is the impact of the European Union’s Cohesion Policy on the regional disparities observed across its Member States. The analysis examines the effectiveness of the Cohesion Policy in reducing regional inequalities in the EU overall and specifically in sectors of Research & Innovation, Competitiveness and Digital Transformation since 2014. In addition, it investigates the impact of Cohesion Policy in Greece and its regional units. To explore these issues, a literature review was conducted, focusing on key concepts, such as regional economic policy and economic development, the EU as a case study for achieving economic & social cohesion and the implementation of Cohesion Policy in Greece. To better understand the case of Greece, data was collected through a qualitative research approach. Findings indicate that regional disparities persist within the EU and tend to widen during periods of economic crises. Despite overall growth in all EU regions, growth rates differ significantly by region and especially by country, with more developed regions responding more effectively to cohesion policies and demonstrating greater resilience in times of crisis. Since 2014, the Cohesion Policy has contributed to a reduction in disparities and it is attended to continue. However, the reduction is not yet sufficient to suggest a fully integrated European economy. In the examined policy areas-Research & Innovation, Competitiveness and Digital Transformation- the trend reflects primarily converging rather than balanced development. The Greek economy is more vulnerable to economic crises and, despite receiving substantial financial support, continues to struggle to achieve the desired growth rates and close the gap with the rest of Europe.