Η εργασία «Παρελθόν και Ιστορία, μνήμη και Λογοτεχνία: Ιστορία και ιστορίες στο έργο του Τόλη Καζαντζή» διερευνά τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνονται τα ιστορικά γεγονότα της γερμανικής Κατοχής και της μεταπολεμικής περιόδου στο πεζογραφικό έργο του Τόλη Καζαντζή, εκπροσώπου της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Εξετάζεται η αναπαράσταση της βιωμένης πραγματικότητας και του παρελθόντος στο πλαίσιο της λογοτεχνικής αφήγησης, με έμφαση στη μεσολάβηση της μνήμης. Η μελέτη επικεντρώνεται στις δύο πρώτες συλλογές διηγημάτων του Καζαντζή, Η Παρέλαση (1976) και Η Ενηλικίωση (1980). Τα βασικά ερευνητικά ερωτήματα αφορούν την αποτύπωση των ιστορικών βιωμάτων εντός της μυθοπλασίας, την ανάδυση της ατομικής και συλλογικής μνήμης μέσα από ιστορίες της καθημερινότητας, τη διαχείριση του τραύματος μέσω της λογοτεχνικής αναπαράστασης και τον ρόλο των αφηγηματικών τεχνικών σε σχέση με  τη μνήμη. Η εργασία υιοθετεί μια αφηγηματολογική προσέγγιση, αναλύοντας δομικά στοιχεία, όπως ο αφηγητής, οι χαρακτήρες, ο χρόνος, ο χώρος και η γλώσσα, για να αναδείξει πώς η βιωματική εμπειρία μεταπλάθεται σε λογοτεχνική γραφή. Στόχος είναι να διαφανεί πώς οι ιστορίες του Καζαντζή, εστιάζοντας στην καθημερινότητα ανώνυμων ανθρώπων, φωτίζουν την Ιστορία από μια λογοτεχνική σκοπιά, ανάλογη με την οπτική της μικροϊστορίας, και πώς το έργο του συμβάλλει στην κατανόηση της μνήμης και της τέχνης της αφήγησης. Η ανάλυση εστιάζει όχι μόνο στο τι, αλλά κυρίως στο πώς της αφήγησης, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο.

The thesis “Past and History, Memory and Literature: History and stories in the work of Tolis Kazantzis” explores the way how the historical events of the German Occupation and the post-war period are depicted in the prose work of Tolis Kazantzis, a representative of the second post-war generation. It examines the representation of lived reality and the past within the framework of literary narration, with an emphasis on the mediation of memory. The study focuses on Kazantzis’s first two short stories collections, The Parade (1976) and The Coming of Age (1980). The main research questions concern the depiction of historical experiences within fiction, the emergence of individual and collective memory through stories of everyday life, the management of trauma through literary representation, and the role of narrative techniques in relation to memory. A narratological approach was deployed for the analysis of structural elements such as the narrator, characters, time, space, and language, to highlight how experiential experience is transformed into literary writing. The aim is to display how Kazantzis's stories, by focusing on the everyday lives of anonymous people, illuminate History from a literary perspective, analogous to the viewpoint of microhistory, and how his work contributes to the understanding of memory and the art of narration. The analysis focuses not only on what is narrated, but primarily on how it is narrated, taking into account the historical and social context.