Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο το προσωπικό προφίλ και το αφήγημα του «επιτυχημένου outsider» επηρεάζουν την εκλογική συμπεριφορά, εστιάζοντας στη μελέτη περίπτωσης του Michael Bloomberg. Σκοπός της έρευνας είναι να αναλύσει πώς η επιχειρηματική επιτυχία, ο πλούτος, η στρατηγική επικοινωνία και η φιλανθρωπική δράση συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας ισχυρής πολιτικής εικόνας και πώς αυτή γίνεται αντιληπτή από το εκλογικό σώμα.
Ακολουθώντας μια ποιοτική μεθοδολογική προσέγγιση, η έρευνα βασίζεται στην ανάλυση περιεχομένου ακαδημαϊκών πηγών, εμπεριστατωμένων δημοσιογραφικών άρθρων και πρωτογενούς υλικού από τις πολιτικές εκστρατείες του Bloomberg, συμπεριλαμβανομένων δημόσιων δηλώσεων και περιεχομένου από μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα ευρήματα αναδεικνύουν ότι ο Bloomberg κατασκεύασε μεθοδικά μια δημόσια εικόνα τεχνοκράτη, ικανού ηγέτη («Δήμαρχος-CEO»), αξιοποιώντας την επιχειρηματική του επιτυχία και τον προσωπικό του πλούτο ως αποδείξεις ικανότητας και πολιτικής ανεξαρτησίας. Η στρατηγική του φιλανθρωπία συνέβαλε επίσης καθοριστικά στη διαμόρφωση ενός θετικού προφίλ. Ωστόσο, η συγκριτική ανάλυση με τις περιπτώσεις των Donald Trump και Silvio Berlusconi αποκαλύπτει ότι, παρά τις ομοιότητες στο αρχέτυπο του «επιχειρηματία-πολιτικού», η προσέγγιση του Bloomberg υστερούσε σε λαϊκιστική απήχηση και συναισθηματική σύνδεση. Η αποτυχία του στην προεδρική κούρσα του 2020 αποδίδεται σε αυτή την έλλειψη «θερμότητας» και στη θεμελιώδη αναντιστοιχία του ελιτιστικού, τεχνοκρατικού του προφίλ με το πνεύμα (zeitgeist) του Δημοκρατικού εκλογικού σώματος
Η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, στο πλαίσιο της σύγχρονης προσωποκεντρικής πολιτικής, ακόμη και μια άρτια κατασκευασμένη εικόνα ικανότητας δεν επαρκεί για την εκλογική επιτυχία στο υψηλότερο επίπεδο, εάν δεν συνοδεύεται από αυθεντική ταύτιση με τους ψηφοφόρους και ευθυγράμμιση με τις κυρίαρχες κοινωνικοπολιτικές προσδοκίες.

This master's thesis examines how the personal profile and the "successful outsider" narrative influence electoral behavior, focusing on the case study of Michael Bloomberg. The aim of the research is to analyze how business success, wealth, strategic communication, and philanthropic action contribute to the formation of a strong political image and how this is perceived by the electorate.
Following a qualitative methodological approach, the research is based on the content analysis of academic sources, in-depth journalistic articles, and primary materials from Bloomberg's political campaigns.
The findings highlight that Bloomberg methodically constructed a public image of a technocratic, competent leader ("CEO-Mayor"), leveraging his business success and personal wealth as proof of capability and political independence. His strategic philanthropy also contributed decisively to shaping a positive profile. However, a comparative analysis with the cases of Donald Trump and Silvio Berlusconi reveals that, despite similarities in the "businessman-politician" archetype, Bloomberg's approach lacked populist appeal and emotional connection. His failure in the 2020 presidential race is attributed to this lack of "warmth" and the fundamental mismatch between his elitist, technocratic profile and the zeitgeist of the Democratic electorate.
The thesis concludes that, in the context of modern personalized politics, even a perfectly crafted image of competence is insufficient for electoral success at the highest level if it is not accompanied by authentic identification with voters and alignment with prevailing socio-political expectations.