Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει την έννοια της τραυματικής μνήμης και της κοινωνικής
σιωπής μέσα από τη μελέτη της ζωής και του θανάτου του Νίκου Μαλίκη, από τον Βώλακα
Δράμας, ο οποίος γεννήθηκε το 1922 και εκτελέστηκε το 1951. Ο Μαλίκης, φοιτητής της Νομικής
και ενεργό μέλος της Αριστεράς, εξορίστηκε στη Μακρόνησο κατά την περίοδο των εμφύλιων
συγκρούσεων, δικάστηκε από το στρατοδικείο Καβάλας ως ανυπότακτος σε καιρό επιστράτευσης
και εκτελέστηκε. Η εργασία εστιάζει αφενός στο προσωπικό και πολιτικό του βίωμα, και αφετέρου
στον τρόπο με τον οποίο το βίωμα αυτό αποσιωπήθηκε από το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό
πλαίσιο της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Με εργαλείο την ιστορική ανάλυση, μαρτυρίες, τοπικά αρχεία και θεωρητικές προσεγγίσεις γύρω
από την τραυματική μνήμη, αναδεικνύεται το τραύμα τόσο ως ατομική εμπειρία βίας και απώλειας
όσο και ως συλλογικό φορτίο που δύσκολα εγγράφεται στη δημόσια μνήμη. Ο Νίκος Μαλίκης
καθίσταται έτσι ένα παράδειγμα «σιωπηλού θύματος», η περίπτωση του οποίου αποτυπώνει την
πολιτισμική λήθη που χαρακτήρισε την Ελλάδα του Ψυχρού Πολέμου.
Η εργασία συμβάλλει στη μελέτη της σχέσης μεταξύ ατομικής μαρτυρίας και συλλογικής ιστορίας,
φωτίζοντας τις συνέπειες της αποσιώπησης του παρελθόντος στη διαμόρφωση της ιστορικής
συνείδησης και της ταυτότητας των τοπικών κοινωνιών.

This thesis explores the concepts of traumatic memory and social silence through the life and death
of Nikos Malikis, from Volakas, Drama, who was born in 1922 and executed in 1951. Malikis, a
low student and an active member of the left-wing movement, was exiled to Makronisos during the
Greek Civil War, was tried by the Kavala military court as a draft dodger during a time of
conscription and was executed. The study focuses both on his personal and political experiences
and on the ways those experiences were silenced by the broader social and political context of
postwar Greece.
Using historical analysis, testimonies, local archives, and theoretical approaches to traumatic
memory, the thesis highlights the trauma not only as a personal experience of violence and loss but
also as a collective burden that is often difficult to integrate into public memory. Nikos Malikis thus
becomes an example of a "silent victim," whose case illustrates the cultural amnesia that
characterized Cold War Greece.
This research contributes to the study of the relationship between individual testimony and
collective history, shedding light on the consequences of silencing the past for the formation of
historical consciousness and the identity of local communities.