Σκοπός: Η παρούσα μελέτη διερευνά την αποτελεσματικότητα ενός δομημένου θεραπευτικού πλάνου σε άτομα με χρόνια οσφυαλγία με συνοδό ισχιαλγία, με στόχο τη μείωση του πόνου και τη βελτίωση της λειτουργικότητας.
Μέθοδοι: Το πρωτόκολλο εφαρμόστηκε σε διάρκεια πέντε εβδομάδων, με δύο συνεδρίες ανά εβδομάδα. Ο συνολικός αριθμός συμμετεχόντων ανέρχεται στους 145 εκ των οποίων 80 γυναίκες και 65 άνδρες. Η θεραπευτική προσέγγιση περιλάμβανε τέσσερα στάδια: (α) μαγνητική διέγερση (20 λεπτά), (β) θεραπεία TECAR, (γ) θεραπευτική μάλαξη, και (δ) πρόγραμμα ασκήσεων ενδυνάμωσης, διάτασης και σταθεροποίησης κορμού, με κατ’ οίκον συνέχιση. Ως εργαλεία αξιολόγησης χρησιμοποιήθηκαν η ελληνική έκδοση του ερωτηματολογίου Rolland-Morris και η αριθμητική κλίμακα πόνου (NPRS), πριν και μετά το πέρας του θεραπευτικού κύκλου.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι το δείγμα παρουσίαζε μέτρια έως σοβαρή λειτουργική ανικανότητα και πόνο προ της παρέμβασης. Το 95,2% δήλωσε επίμονο πόνο στη μέση, ενώ υψηλά ποσοστά καταγράφηκαν σε περιορισμούς βάδισης, οικιακών εργασιών και αλλαγής στάσης. Η ανάλυση Rasch επιβεβαίωσε την ευρεία κλίμακα σοβαρότητας του RMDQ. Η παρέμβαση οδήγησε σε στατιστικά (p<0,001) και κλινικά σημαντική μείωση της λειτουργικής ανικανότητας (Cohen’s d = -2,147) και του πόνου (Cohen’s d = -1,583), επιβεβαιώνοντας την αποτελεσματικότητά της. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες βίωναν αρχικά σημαντική δυσλειτουργία που βελτιώθηκε σημαντικά μεταγενέστερα.
Συμπεράσματα: Το συνδυαστικό θεραπευτικό πλάνο έχει θετικό αντίκτυπο στη διαχείριση της χρόνιας οσφυαλγίας με ισχιαλγία, υποδεικνύοντας τη σημασία πολυπαραγοντικών προσεγγίσεων στη φυσικοθεραπεία. Προτείνεται περαιτέρω μελέτη με μεγαλύτερο δείγμα, διαφορετικές ομάδες πληθυσμού και αυστηρότερη σύγκριση με λοιπές μορφές θεραπείας για ισχυρότερα στατιστικά συμπεράσματα.

Objective: This study investigates the effectiveness of a structured therapeutic plan in individuals with chronic low back pain accompanied by sciatica, aiming to reduce pain and improve functional capacity.
Methods: The protocol was implemented over a five-week period, with two sessions per week. Τhe total number of participants amounts to 145, of whom 80 are women and 65 are men. The therapeutic approach consisted of four stages: (a) pulsed electromagnetic field therapy (20 minutes), (b) TECAR therapy, (c) therapeutic massage, and (d) a corestrengthening, stretching, and stabilization exercise program, including home-based continuation. Assessment tools included the Greek version of the Rolland-Morris Disability Questionnaire and the Numeric Pain Rating Scale (NPRS), administered before and after completion of the therapeutic cycle.
Results: The results of the study revealed that the sample exhibited moderate to severe functional disability and pain prior to the intervention. A total of 95.2% reported persistent low back pain, while high rates were recorded in limitations related to walking, household activities, and posture changes. Rasch analysis confirmed the broad severity spectrum of the RMDQ. The intervention led to a statistically (p<0,001) and clinically significant reduction in functional disability (Cohen’s d = -2.147) and pain (Cohen’s d = -1.583), confirming its effectiveness. Most participants initially experienced substantial dysfunction, which improved markedly after the intervention.
Conclusions: The combined therapeutic approach shows a positive impact on the management of chronic low back pain with sciatica, highlighting the importance of multifactorial strategies in physiotherapy. Further research with larger sample sizes, diverse population groups, and stricter comparisons with alternative treatment methods is recommended for stronger statistical conclusions.