Η απελευθέρωση της Βόνιτσας-παραμεθόριας πλέον πόλης- του Αμβρακικού κόλπου και των γύρω περιοχών, δεν συνιστά ένα επιμέρους ιστορικό  συμβάν της Ελληνικής Επανάστασης. Είναι  κομβικό σημείο κατανόησης της στρατηγικής σκέψης της διπλωματικής ικανότητας και της συστηματικής πολιτικής που ανέπτυξε ο Καποδίστριας  για την διαμόρφωση  ενός βιώσιμου  και λειτουργικού ελληνικού κράτους. Συνετέλεσε τα μέγιστα, εκείνη τη χρονική περίοδο στην βιωσιμότητα του νεοσύστατου κράτους, καθώς προσέφερε θαλάσσια διέξοδο. Η Βόνιτσα και ο Αμβρακικός κόλπος ήταν κομβικό σημείο, καθώς λειτουργούσε  ως διάδρομος επικοινωνίας μεταξύ της Ηπείρου και της Στερεάς Ελλάδος για τα  οθωμανικά στρατεύματα. Η κατάληψή τους   απέκοψε τους ανεφοδιαστικούς οδούς από την Πρέβεζα και την Άρτα, όπου υπήρχαν μεγάλες τουρκικές δυνάμεις, περιορίζοντας έτσι καθοριστικά την ικανότητα των Οθωμανών να στηρίξουν τίς φρουρές τους στο Μεσολόγγι, στη Ναύπακτο και στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδος. Ως εκ τούτου η στρατιωτική επιχείρηση είχε πολλαπλά στρατηγική οφέλη, που ουσιαστικά ξεπερνούσαν  τα στενά γεωγραφικά της όρια.