Ο πρωταρχικός στόχος των επενδυτών, όταν εμπρόκειτο να λάβουν μια απόφαση επένδυσης, είναι η βελτιστοποίηση της απόδοσης με την ταυτόχρονη αποφυγή του κινδύνου που περιέχει. Ο τρόπος στον οποίο καταφεύγουν για να το πετύχουν αυτό είναι η διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου τους. Όμως, σε μια περίοδο πανδημικής κρίσης όπου ο πληθωρισμός ακμάζει και πολεμικά γεγονότα φέρουν αστάθεια στις μακροοικονομικές συνθήκες της αγοράς, οι επενδυτές αντιμετωπίζουν δυσκολίες διαχείρισης των χαρτοφυλακίων τους και βρίσκονται σε μια κατάσταση αβεβαιότητας όσον αφορά την κατανομή των κεφαλαίων τους σε παραδοσιακά όπως επίσης και σε εναλλακτικά αξιόγραφα. Για το λόγο αυτόν, στην παρούσα εργασία ερευνάται η συμβολή των παραδοσιακών και των εναλλακτικών μορφών επένδυσης στη διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου σε μια περίοδο κρίσεων και αστάθειας, και συγκεκριμένα το χρονικό διάστημα 2020-2022. Με βάση τα δεδομένα που συλλέχθηκαν, έξι Διαπραγματεύσιμα Αμοιβαία Κεφάλαια (ETFs) – 2 παραδοσικά και 4 εναλλακτικά, δημιουργήθηκαν εφτά χαρτοφυλάκια, συγκεκριμένα ένα παραδοσιακό, ένα εναλλακτικό και 5 με συνδυασμό και των δυο μορφών, και πραγματοποιήθηκε σύγκριση με κριτήριο το δείκτη Sharpe. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προσθήκη εναλλακτικών μορφών επένδυσης σε ένα παραδοσιακό χαρτοφυλάκιο μετοχών και ομολόγων σε μια περίοδο κρίσης προσφέρουν οφέλη διαφοροποίησης – βελτιστοποίηση της προσαρμοσμένης στον κίνδυνο απόδοσης με την πιο ελκυστική να αποτελεί το χαρτοφυλάκιο που συμπεριέλαβε και τις 6 μορφές επένδυσης και στη συνέχεια να ακολουθεί το εναλλακτικό χαρτοφυλάκιο, το χαρτοφυλάκιο που δραστηριοποιούταν σε επενδύσεις σε hedge funds και μετά το χαρτοφυλάκιο στον τομέα της ενέργειας.