Οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) αποτελούν ένα εναλλακτικό χρηματοδοτικό εργαλείο που αξιοποιεί τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την ανάπτυξη και διαχείριση υποδομών. Στην Ελλάδα, το θεσμικό πλαίσιο των ΣΔΙΤ έχει διαμορφωθεί σταδιακά, παρέχοντας τη δυνατότητα υλοποίησης έργων σε τομείς όπως η διαχείριση απορριμμάτων, οι μεταφορές και η ενεργειακή αναβάθμιση. Ωστόσο, η εφαρμογή τους συναντά προκλήσεις, όπως η χρονοβόρα διαδικασία εγκρίσεων, οι χρηματοδοτικοί περιορισμοί και η δυσκολία διαχείρισης των συμβατικών υποχρεώσεων.

Η μελέτη περίπτωσης των ΣΔΙΤ στις Σέρρες αναδεικνύει τις δυνατότητες αλλά και τις αδυναμίες αυτής της συνεργασίας. Επιτυχημένα παραδείγματα, όπως η Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων και η ενεργειακή αναβάθμιση του οδοφωτισμού, δείχνουν τη θετική συνεισφορά των ΣΔΙΤ. Ωστόσο, έργα όπως οι πυροσβεστικοί σταθμοί ακυρώθηκαν λόγω υψηλού κόστους, ενώ άλλες υποδομές, όπως ο οδικός άξονας Δράμας - Αμφίπολης και ο Σιδηροδρομικός Άξονας Βορείου Ελλάδας, αντιμετωπίζουν καθυστερήσεις λόγω θεσμικών και χρηματοδοτικών δυσκολιών.

Η αποτυχία ορισμένων ΣΔΙΤ αποδίδεται στην αδυναμία εξασφάλισης βέλτιστης σχέσης κόστους-απόδοσης, καθώς και στην ελλιπή κατανομή κινδύνων μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών. Για να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα των ΣΔΙΤ, απαιτείται θεσμική αναβάθμιση, επιτάχυνση των διαδικασιών έγκρισης και βελτίωση της διαφάνειας. Μόνο με ένα σταθερό και λειτουργικό πλαίσιο οι ΣΔΙΤ μπορούν να αποτελέσουν εργαλείο βιώσιμης ανάπτυξης και αποδοτικής διαχείρισης δημόσιων υποδομών.