Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να εξετάσει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και τον ρόλο του τριγώνου Ελλάδας – Τουρκίας – Κύπρου κατά την περίοδο 1974 – 1989. Η εργασία επικεντρώνεται στις σχέσεις μεταξύ των χωρών αυτών, καθώς και στη σημασία της περιοχής του Αιγαίου για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου. Επίσης, αναλύεται η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας κατά την περίοδο διακυβέρνησής της από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, στο πως αυτές επηρέασαν την στρατηγική των δύο Ελλήνων ηγετών και στο ποια μέσα χρησιμοποίησαν εκείνοι για να εξυπηρετήσουν τα ελληνικά συμφέροντα. Παράλληλα, παρουσιάζονται οι σημαντικότερες ελληνοτουρκικές διαφορές και διαμάχες, αλλά και η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι σε αυτές, ειδικά όσον αφορά τη διαχείριση θεμάτων όπως η υφαλοκρηπίδα, ο εναέριος χώρος και στρατιωτικές ισορροπίες στο Αιγαίο.
  Η στάση του Καραμανλή απέναντι στις Η.Π.Α ήταν διαφορετική από εκείνη του Παπανδρέου. Ο πρώτος είχε δυτικό προσανατολισμό, ακολουθώντας διπλωματική στάση, επιδίωκε τον αναπροσανατολισμό της χώρας στο στρατόπεδο της Δύσης. Ο δεύτερος παρέκκλινε από τη Δύση και επιδίωκε να ασκήσει μια ανεξάρτητη  και δυναμική εξωτερική πολιτική που στόχο είχε την αναβάθμιση της χώρας στη διεθνή διπλωματική σκηνή.
  Τέλος, η εργασία ερευνά το Κυπριακό ζήτημα μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Παρατίθενται οι ελληνοτουρκικές διαμάχες με αφορμή το Κυπριακό, οι αμερικανικές παρεμβάσεις για την αποκατάσταση των ισορροπιών στην περιοχή, αλλά και η στάση των Η.Π.Α απέναντι σε Ελλάδα – Κύπρο και Τουρκία με αφορμή την αναζήτηση σχεδίου επίλυσης του ζητήματος.