Το οργανωμένο έγκλημα (mafia), αποτελεί μία διεθνή μάστιγα, ένα σύνθετο και πολυδιάστατο φαινόμενο, που επηρεάζει κοινωνίες, οικονομίες και πολιτικές σε παγκόσμιο επίπεδο. Από το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, την παράνομη διακίνηση όπλων και την εμπορία ανθρώπων (trafficking), μέχρι το ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος και τα «συμβόλαια θανάτου», λειτουργεί με τους δικούς του απαράβατους νόμους (omerta), συνεχίζοντας σήμερα να απλώνει τα πλοκάμια του σε όλο και μεγαλύτερη έκταση και βάθος, αφού εκμεταλλεύεται την αδυναμία των κρατικών δομών να το αντιμετωπίσει ουσιαστικά, απειλώντας έτσι την εθνική και διεθνή ασφάλεια και σταθερότητα. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας που άμβλυνε την ανισότητα στην κατανομή του πλούτου σε όλο τον πλανήτη, διαμόρφωσε σε σημαντικό βαθμό την εξέλιξή του σε πληγή της σύγχρονης κοινωνίας, με την ανθρώπινη ζωή να έχει πια ευτελή αξία και να είναι συνεπώς αναλώσιμη. Η Ευρώπη, μετά τις αλλαγές που επέφερε η πτώση του τείχους του Βερολίνου, σε συνδυασμό με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επικοινωνίας, αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες αγορές του οργανωμένου εγκλήματος με εμφάνιση όλων των διαστάσεών του. Η Ελλάδα, λόγω της ευαίσθητης γεωγραφικής θέσης της στον παγκόσμιο χάρτη (αποτελεί πύλη εισόδου στην Ευρωπαϊκή εγκληματική αγορά) από τη μία, και της πολιτικής αστάθειας της ευρύτερης περιοχής της Μ. Ανατολής και Β. Αφρικής (μετανάστες, πρόσφυγες), από την άλλη, διαπιστώνεται από τα επίσημα στοιχεία και εκθέσεις (σε εθνικό και διεθνές επίπεδο), ότι βρίσκεται έντονα μέσα στο πεδίο δράσης της mafia διατηρώντας ανοδικές τάσεις για το μέλλον. (Στεργιούλης, 2021) Παρά το γεγονός, ότι τα κράτη, ιδιαίτερα αυτά που ακμάζουν οικονομικά και κοινωνικά, προσπαθούν σθεναρά να περιορίσουν ή εξαλείψουν τις παράνομες δραστηριότητες, τόσο με εσωτερική νομοθεσία όσο και με ένα διεθνώς κοινό αναγνωρισμένο πλαίσιο αρχών, ωστόσο δεν έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν επάξια το οργανωμένο έγκλημα. Μάλιστα, λέγεται ότι η τρίτη στήλη στην κοινή εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως ελληνικό ναό με τρεις πυλώνες, αντιπροσωπεύει τις συνδυασμένες προσπάθειες της δικαιοσύνης και αστυνομίας, στο κοινό πλαίσιο πάταξης του οργανωμένου εγκλήματος, με σκοπό να παρέχει ένα υψηλό επίπεδο ασφαλείας στους πολίτες της γηραιάς ηπείρου. (Fijnaut, 2004) Η συγκεκριμένη έρευνα, φιλοδοξεί να εμβαθύνει στα άδυτα του οργανωμένου εγκλήματος, μελετώντας τη δυναμική της Ελληνικής μαφίας, η οποία έχει βαθιές τις ρίζες της στη χώρα, να εξιστορήσει την ιστορική της αναδρομή και να τη συσχετίσει με άλλες μορφές εγχώριου εγκλήματος (κρατικό – εταιρικό – διαφθορά). Προκειμένου να εξασφαλίσουν προστασία και να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους, οι εγκληματικές οργανώσεις, μέσα από τους επικεφαλείς τους, συνεργάζονται με διεφθαρμένα όργανα του νόμου, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στην καθημερινότητα των πολιτών και την διασφάλιση της ίδιας της ζωής. Αναλύονται επίσης οι παράγοντες, οι οποίοι επιδεινώνουν την κατάσταση στην Ελλάδα, όπως η παρατεταμένη οικονομική κρίση (μνημόνια, lockdown εξαιτίας του covid-19), η πολιτική αστάθεια και η αδυναμία γενικότερα των κρατικών φορέων, να υποστηρίξουν τους διάφορους τομείς και πτυχές της κοινωνίας, πηγάζοντας κυρίως από τη συνεχιζόμενη ανάγκη των πολιτών για ευημερία. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι σε περιόδους κρίσεων, το οργανωμένο έγκλημα καλλιεργείται και καρποφορεί. (Μαραγκουδάκη, 2020) Στη βάση του, το οργανωμένο έγκλημα δεν είναι απλά μια μορφή παρανομίας, αλλά συνολική αμφισβήτηση των αρχών της κοινωνικής συμβίωσης, της δημοκρατίας και της ελευθερίας γενικότερα, αλλά και της ασφάλειας και διακρατικής συνοχής που έχει θεσπιστεί από τις χώρες, για προστασία απέναντι σε αυτό. (Αραμπατζής, 2018) Η εγχώρια mafia (και τρομοκρατία), που σήμερα λόγω και των νέων τεχνολογικών επιτευγμάτων δεν γνωρίζει γεωγραφικά σύνορα, συναντά τη διεθνή εγκληματικότητα και αλλάζει τον οικονομικό και κοινωνικό χάρτη σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. H παρούσα μελέτη, κατέληξε σε συμπεράσματα που συγκλίνουν με την υφιστάμενη βιβλιογραφία, αναφορικά με την πολυπλοκότητα και τη δυναμική του φαινομένου, διεθνώς και στην Ελλάδα. Η καταπολέμησή του, απαιτεί μια πολυδιάστατη προσέγγιση, σε διάφορα επίπεδα, ξεκινώντας πάντα από την ενίσχυση των θεσμών με αυστηροποίηση των ποινών, με προώθηση της διαφάνειας και συντονισμένη διεθνή συνεργασία μεταξύ των χωρών, αλλά επίσης και με δραστηριοποίηση των πολιτών, για ενεργή συμμετοχή στο δύσκολο και σύνθετο αυτό εγχείρημα. (Γεωργίου, 2020)

The Mafia is an international scourge, a complex and multidimensional phenomenon that affects societies, economies, and policies worldwide. From drug trafficking, arms trafficking and human trafficking, to money laundering and "death contracts", it operates under its own inviolable laws (omerta), continuing today to spread its tentacles to an ever greater extent and depth, since it exploits the inability of state structures to deal effectively with it, thus threatening national and international security and stability. The globalization of the economy, which mitigated the inequality in the distribution of wealth around the planet, significantly shaped its development into a wound of modern society, with human life now having a trivial value and therefore being expendable. Europe, following the changes brought about by the fall of the Berlin Wall, combined with the rapid development of technology and communication, has become one of the most important markets for organized crime with all its dimensions emerging. Greece, due to its sensitive geographical position on the world map (it is a gateway to the European criminal market) on the one hand, and the political instability of the wider region of the Middle East and North Africa (migrants, refugees), on the other hand, is found by official data and reports (at national and international level), to be strongly within the scope of the mafia, maintaining upward trends for the future. (Stergioulis, 2021) Although states, especially those that are thriving economically and socially, are vigorously trying to curb, or eliminate illegal activities, both through domestic legislation and an internationally recognized framework of principles, they have not been able to tackle organized crime worthily. Indeed, it is said that the third column in the common image of the European Union, as a Greek temple with three pillars, represents the combined efforts of the judiciary and the police, in the common framework of combating organized crime, in order to provide an important level of security to the citizens of the old continent. (Fijnaut, 2004) This research aspires to delve deeper into the depths of organized crime, studying the dynamics of the Greek mafia, which has deep roots in the country, to narrate its historical background and to correlate it with other forms of domestic crime (state – corporate – corruption). In order to ensure protection and expand their operations, criminal organizations, through their leaders, cooperate with corrupt law enforcement bodies, indifferent to the consequences on the daily lives of citizens and the safeguarding of life itself. It also analyzes the factors that aggravate the situation in Greece, such as the prolonged economic crisis (memorandums, lockdowns due to covid-19), political instability and the inability of state agencies in general to support various sectors and aspects of society, stemming from the ongoing need of citizens for prosperity. It is an indisputable fact that in times of crisis, organized crime is cultivated and bears fruit. (Maragoudaki, 2020) At its core, organized crime is not just a form of illegality, but a total challenge to the principles of social coexistence, democracy, and freedom in general, but also to the security and transnational cohesion established by countries to protect against it. (Arabatzis, 2018) The domestic mafia (and terrorism), which today due to new technological achievements knows no geographical borders, meets international crime, and changes the economic and social map throughout the length and breadth of the planet. The present study has reached conclusions that converge with the existing literature regarding the complexity and dynamics of the phenomenon, internationally and in Greece. The fight against it requires a multidimensional approach, at various levels, always starting from strengthening institutions by tightening penalties, promoting transparency, and coordinated international cooperation between countries, but also activating citizens to actively participate in this difficult and complex project. (Georgiou, 2020)