Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την τέχνη του χοροθεάτρου. Θα γίνει αναφορά στην προέλευση αυτού του είδους τέχνης, στις απαρχές του καθώς και στη σχέση του με τον χορό, κυρίως με τον σύγχρονο χορό, αλλά και το θέατρο. Θα γίνει επίσης αναφορά στις αρχές του θεάτρου και πώς η τέχνη αυτή συνδυάζεται με τον χορό, ώστε να προκύψει αυτό το είδος τέχνης, ένα καλλιτεχνικό κατά κάποιο τρόπο υβρίδιο. Στη συνέχεια θα ξετυλιχτούν οι απαρχές και η εξέλιξη του χοροθεάτρου στον κόσμο. Θα γίνει αναφορά κυρίως στην Ευρώπη, όπου υπήρξε και υπάρχει σημαντική ανάπτυξη αυτής της τέχνης, καθώς και στους σημαντικότερους εκπροσώπους της. Στο τρίτο κεφάλαιο θα γίνει αναφορά στη γέννηση και στην εξέλιξη του χοροθεάτρου στην Ελλάδα, καθώς και στους σημαντικότερους εκπροσώπους του, παλαιότερους και σύγχρονους. Στα επόμενα δύο κεφάλαια θα αναλυθούν οι φιλοσοφικές και αισθητικές παράμετροι οι οποίες διέπουν αυτή την τέχνη. Τέλος, θα γίνει αναφορά στην θεραπευτική ιδιότητα του χορού και του χοροθεάτρου και πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να θεραπεύσουν ψυχολογικά κυρίως προβλήματα ή να βελτιώσουν την ψυχική ζωή και την ψυχοκινητική προσέγγιση της καθημερινότητας των ανθρώπων. Στο Παράρτημα Α και με την προσθήκη συνδέσμων δίνεται η δυνατότητα θέασης αποσπασμάτων έργων (μέσω βίντεο στο You Tube) καθώς και χορογραφιών και χοροθεατρικών έργων, μέσω των οποίων θα γίνει μια απόπειρα εξήγησης της ιδιαιτερότητας του είδους αυτού. Στο όγδοο κεφάλαιο παρατίθεται ένας σύντομος σχολιασμός των έργων αυτών. Τέλος στο Παράρτημα Β δίνονται επίσης σύνδεσμοι, οι οποίοι σχετίζονται με καλλιτέχνες και έργα τα οποία αναφέρονται εντός της εργασίας.
Dance theater is the combination of two arts: dance (mainly contemporary) and theater. Often, other performing or digital arts enrich choreographies. A problem that arises when studying dance theater is whether a choreography is considered to belong to this genre or not. In general, the presence of dance -and less of the speech- and the rapid alternation between them - the so-called collage technique - the constant repetition of gestures and every day movements as well as the lack of linear flow of the story, define dance theater. However, that doesn’t mean, that dance, theater or performances in general, sometimes do not fall into the genre of dance theater. Indeed, many choreographers today, create both dance and dance theater performances. From a philosophical point of view, dance theater, like dance, manages to connect, perhaps more than any other art, matter with spirit and body with soul. While the dancer/performer performs a choreography on stage, at the very moment a movement is born, the next moment "it dies" in order to make room for a second phase of artistic creation. Moreover, semiotics helps us understand how to find a meaning in the dancer's kinesiology and the relation to the ideas he wants to express. Dance theater tries through images, which are often difficult to understand, to follow its time and society and to express the ineffable and the ephemeral. In this sense it’s an art that fulfills a social purpose as well. Finally, in addition to its function on stage, dance theater often contributes to the strengthening of the physical and mental health of many people, thanks to the therapeutic impact of movement and theater.
