Για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση που αναπτύσσονται ανάμεσα σε  διδάσκοντες και διδασκομένους είναι υψίστης σημασίας διότι επηρεάζουν τα αισθήματα της απομόνωσης που αυτοί βιώνουν. Το 1989, ο M. Moore προσπάθησε να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο διατυπώνοντας τη Θεωρία της Διαδραστικής Απόστασης. Πιο συγκεκριμένα, υποστήριξε πως η απόσταση (πραγματική και ψυχολογική) που δημιουργείται ανάμεσα στους συμμετέχοντες στο πλαίσιο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης προκαλεί εμπόδια στην επικοινωνία με συνέπεια την λανθασμένη κατανόηση και για τις δύο πλευρές. Σύμφωνα με έρευνες, στη μείωση της διαδραστικής απόστασης φαίνεται πως συμβάλλει η ποιοτική επικοινωνία και ο αυξημένος διάλογος, η ενσωμάτωση οπτικοακουστικών μέσων και η ενθάρρυνση για αλληλεπίδραση μεταξύ των συμμετεχόντων από την πλευρά του διδάσκοντα (Χαλκίδου & Γασπαρινάτου, 2020). Στην περίπτωση του ΕΑΠ, η τηλεδιάσκεψη, με τη μορφή των Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (ΟΣΣ), αποτελεί ίσως το πιο χρήσιμο εργαλείο για τη μείωση της διαδραστικής απόστασης. Κατά τη διάρκεια των ΟΣΣ, διδάσκοντες και διδασκόμενοι έχουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν και να αλληλεπιδράσουν σε πραγματικό χρόνο, κάτι που ενισχύει το αίσθημα του ανήκειν και βοηθά τους εκπαιδευόμενους να μη νιώθουν απομόνωση.

Στην παρούσα έρευνα γίνεται μια προσπάθεια αποτύπωσης των απόψεων φοιτητών/τριών, καθώς και καθηγητών/τριών-συμβούλων, αναφορικά με την αποτελεσματικότητα των ΟΣΣ ως τρόπο μείωσης της Διαδραστικής Απόστασης, στο πλαίσιο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα, σκοπός της έρευνας είναι η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο η σύγχρονη επικοινωνία και αλληλεπίδραση ανάμεσα στους εμπλεκόμενους σε μια τηλεδιάσκεψη στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση ενηλίκων είναι δυνατό να μειώσει τη διαδραστική απόσταση. Για τη διεξαγωγή της έρευνας δημιουργήθηκαν δύο ερωτηματολόγια (για τους/τις φοιτητές/τριες και καθηγητές/τριες-συμβούλους αντίστοιχα) που καταγράφουν τις απόψεις των συμμετεχόντων σχετικά με την επικοινωνία που αναπτύσσεται στις ΟΣΣ. Από τα ευρήματα της έρευνας διαφαίνεται πως τα μέσα σύγχρονης επικοινωνίας αυξάνουν την αλληλεπίδραση και συνεπώς συμβάλλουν στη μείωση της διαδραστικής απόστασης. Τέλος, αναδεικνύεται μεταξύ άλλων, ότι και οι φοιτητές-τριες αλλά και οι καθηγητές/τριες-σύμβουλοι θεωρούν τον αυξημένο διάλογο πολύ σημαντικό για τη μείωση τους αισθήματος της μοναξιάς.