Η ξιφασκία αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα που έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα, όπου οι πολεμικές τέχνες και η εκπαίδευση με ξίφος ήταν κομμάτι της στρατιωτικής προετοιμασίας. Ωστόσο η διαμόρφωση της σύγχρονης ξιφασκίας επιτεύχθηκε τον 19ο αιώνα με το πρώτο οργανωμένο σύστημα κανόνων να λαμβάνει χώρα το 1896, όταν το άθλημα εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων.

Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη του συγκεκριμένου αθλήματος, η εξέταση της ανάπτυξης του μέσα από την Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας, που συνεργάζεται με συλλόγους και αθλητικές ομάδες με απώτερο σκοπό την προώθηση του αθλήματος τόσο σε ερασιτεχνικό όσο και σε επαγγελματικό τομέα, αλλά και η συμμετοχή των γυναικών σε αυτό. Έτσι λοιπόν στα δύο πρώτα κεφάλαια θα γίνει αναφορά στην ιστορία του αθλήματος καθώς και στους αγωνιστικούς χώρους, ενώ στη συνέχεια θα παρουσιαστούν οι σημερινοί σύλλογοι ξιφασκίας σε συνδυασμό με την παράθεση στοιχείων που αφορούν επιτυχίες Ελλήνων και Ελληνίδων ξιφομάχων. Το τέταρτο κεφάλαιο της εργασίας αφορά τη συμμετοχή των γυναικών στο άθλημα, ενώ το πέμπτο αφορά τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά του. Η ισότητα των φύλων στην ξιφασκία είναι όχι μόνο θέμα δικαιοσύνης, αλλά και στρατηγικής για την ανάπτυξη του αθλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Η προσπάθεια για την εξάλειψη των ανισοτήτων και των στερεοτύπων, καθώς και η ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών σε όλες τις πτυχές του αθλήματος, θα συμβάλει στην πιο ισχυρή, καινοτόμα και εξελισσόμενη κοινότητα ξιφομαχιών. Στο τελευταίο κεφάλαιο της εργασίας παρατίθενται οι συνεντεύξεις που διενεργήθηκαν σε οκτώ Ελληνίδες ξιφομάχους, μια μέθοδος ποιοτικής έρευνας που θα βοηθήσει στην διεξαγωγή των συμπερασμάτων.

Fencing is one of the oldest sports that has its roots in ancient Greece, where martial arts and sword training were part of military training. However, the formation of modern fencing was achieved in the 19th century with the first organized system of rules taking place in 1896, when the sport was included in the Olympic program.

The object of this paper is the study of the specific sport, the examination of its development through the Hellenic Fencing Federation, which cooperates with clubs and sports teams with the ultimate goal of promoting the sport both in the amateur and professional fields, as well as the participation of women in it.

Thus, in the first two chapters, reference will be made to the history of the sport as well as to the competition venues, while then the current fencing clubs will be presented in combination with the citation of facts concerning the successes of Greek and Greek fencers. The fourth chapter of the paper deals with the participation of women in the sport, while the fifth concerns its advantages and disadvantages. Gender equality in fencing is not only a matter of justice but also of strategy for the development of the sport globally. Striving to eliminate inequalities and stereotypes, as well as increasing the participation of women in all aspects of the sport, will contribute to a stronger, more innovative and evolving fencing community. In the last chapter of the work, the interviews conducted with 8 Greek female fencers are listed, a qualitative research method that will help in drawing the conclusions.