Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε στα πλαίσια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Εγκληματολογικές και ποινικές προσεγγίσεις της διαφθοράς, του οικονομικού και του οργανωμένου εγκλήματος». Με την εν θέματι εργασία επιχειρείται η ανάδειξη της νομοθεσίας για το οργανωμένο έγκλημα και η αποτελεσματικότητά της. Η διάρθρωσή της εκτείνεται σε έξι συνολικά κεφάλαια. Ειδικότερα, το πρώτο κεφάλαιο εστιάζει στην εννοιολογική προσέγγιση του οργανωμένου εγκλήματος, στην ιστορική αναδρομή του φαινομένου, στην κοινωνική του οργάνωση, στα χαρακτηριστικά του, στη σχέση του με την τρομοκρατία, το οικονομικό έγκλημα, το μονοπώλιο και τη διεθνοποίηση του. Το δεύτερο κεφάλαιο εστιάζει στις βασικές εγκληματολογικές θεωρίες του οργανωμένου εγκλήματος, στη θεωρία συνομωσίας και στη συμβιωτική σχέση νομιμότητας – παρανομίας, στη συμβιωτική σχέση του με τη νόμιμη κοινωνία και οικονομία, στην έννοια της εγκληματοποίησης και του κοινωνικού ελέγχου. Στη συνέχεια, το τρίτο κεφάλαιο εστιάζει  στο ισχύον νομικό πλαίσιο σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την καταπολέμηση του διεθνικού οργανωμένου εγκλήματος και στις συνεχείς εγχώριες νομοθετικές ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση του. Στο τέταρτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στο οργανωμένο έγκλημα της Ελλάδας, στη σχέση του με την ελεύθερη αγορά, την οικονομική κρίση καθώς και στις δυσλειτουργίες αντιμετώπισης του. Στο πέμπτο κεφάλαιο αναφέρονται τα δικονομικά μέτρα σε βάρος υπόπτων και κατηγορουμένων, στην προστασία μαρτύρων και στις ειδικές ανακριτικές πράξεις όπως αυτές ισχύουν σύμφωνα με το άρθρο 254 ΚΠΔ, στις προϋποθέσεις διενέργειάς τους, ώστε τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία που θα συλλεχθούν μέσω αυτών, να καθίστανται δικονομικά αξιοποιήσιμα κατά τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας και στην αποτελεσματικότητά τους στην καταστολή και εξάρθρωση των εγκληματικών οργανώσεων. Οι ειδικές ανακριτικές τεχνικές ως μέτρα θεωρούνται ιδιαίτερα επαχθή, όταν όμως διενεργούνται νόμιμα, επιτυγχάνουν να διασπάσουν τη μυστικότητα και στεγανότητα των εγκληματικών οργανώσεων. Παράλληλα τονίζονται τα ρευστά όρια παραβίασης των δικαιωμάτων του υπόπτου προσώπου, κατηγορούμενου ή τρίτου ανυποψίαστου προσώπου. Η διπλωματική εργασία ολοκληρώνεται με το έκτο κεφάλαιο στο οποίο γίνει μια συνολική κριτική προσέγγιση στο νομικό πλαίσιο του οργανωμένου εγκλήματος, στη συμβολή των ειδικών ανακριτικών πράξεων αναφορικά με την καταπολέμηση των οργανωμένων μορφών εγκληματικότητας και στην αποτελεσματικότητά της νομοθεσίας, στα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του κατηγορουμένου, των προστατευόμενων μαρτύρων και όλων των παραγόντων της δίκης, εξασφαλίζοντας έτσι μια δίκαιη διαδικασία, αξιοποιώντας όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που αποκτήθηκαν νόμιμα, ενώ παράλληλα αποτυπώνονται συμπεράσματα και προτάσεις για τη βελτίωση της συμβολής αυτών στην αντεγκληματική πολιτική.

This thesis was prepared within the framework of the Master's Program "Criminological and penal approaches to corruption, economic and organized crime". The work in question attempts to highlight the legislation on organized crime and its effectiveness. Its structure spans six total chapters. In particular, the first chapter focuses on the conceptual approach of organized crime, the historical review of the phenomenon, its social organization, its characteristics, its relationship with terrorism, financial crime, monopoly and its internationalization. Τhe second chapter on basic criminological theories of organized crime, on conspiracy theory and on the symbiotic relationship between legality and illegality, on its symbiotic relationship with legal society and economy. The third chapter then focuses on the current legal framework at national, European and international levels in the United Nations Convention against Transnational Organized Crime and ongoing domestic legislation to address the phenomenon. In the fourth chapter, reference is made to organized crime in Greece, its relationship with the free market, the economic crisis as well as the dysfunctions in dealing with it. The fifth chapter refers to the procedural measures against suspects and accused persons, the protection of witnesses and the special investigative acts as they apply according to article 254 of the CPC in the conditions of their operation, so that the necessary evidence collected through them becomes procedurally usable during the criminal proceedings and in their effectiveness in suppressing and dismantling criminal organizations. Special investigative techniques as measures are considered particularly onerous measures, but when carried out legally, they succeed in breaking the secrecy and tightness of criminal organizations. At the same time, the fluid limits of violation of the rights of the suspected person, the accused or a third unsuspecting person are emphasized. The thesis concludes with the sixth chapter in which an overall critical approach is made to the legal framework of organized crime, to the contribution of special investigative acts in relation to the fight against organized forms of crime and the effectiveness of legislation, the constitutionally guaranteed rights of the accused, protected witnesses and all actors of the trial, thereby ensuring a fair process, utilizing all evidence legally obtained, while at the same time, conclusions and proposals for improving their contribution to the anti-crime policy are recorded.