Η παρούσα εργασία αποτελεί προσπάθεια σχεδιασμού, οργάνωσης και υλοποίησης μιας ψηφιακής έκδοσης χειρόγραφων επιστολικών τεκμηρίων και εφαρμογής κωδικοποίησης του επιστολικού κειμένου με το πρότυπο ΤΕΙ. Στα πλαίσια του διεπιστημονικού κλάδου των Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Επιστημών, η εργασία πραγματεύεται το παράδειγμα της επιστολογραφίας μεταξύ του Στρατή Δούκα και του Κάρολου Τσίζεκ, δύο σημαντικών λογίων, προσεγγίζοντας κριτικά την ψηφιακή έκδοση των επιστολικών τους τεκμηρίων, τα οποία έχουν συλλεγεί από αρχεία και συγκροτούν ένα σώμα κειμένων επιστολογραφίας. Τίθεται τόσο το θεωρητικό πλαίσιο και η θεωρητική τεκμηρίωση που πρέπει να συνοδεύει μία ψηφιακή φιλολογική έκδοση, όσο και η πρακτική εφαρμογή της κωδικοποίησης στο ψηφιακό κείμενο, η παρουσίαση των ψηφιακών φωτογραφιών των επιστολών (όπου κατέστη εφικτό) και η μεταγραφή του ψηφιακού κειμένου. Σχολιάζονται οι εκδοτικές αρχές και στόχοι που καθόρισαν τις επιλογές κωδικοποίησης κατά την ψηφιακή έκδοση και παρουσιάζονται επιπλέον εκτενώς τα μεταδεδομένα της ψηφιακής έκδοσης και η σημασία τους για την επίτευξη της διασυνδεσιμότητας, διαλειτουργικότητας και διαδραστικότητας που την χαρακτηρίζουν. Επιπλέον, διακρίνονται οι ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει το είδος της επιστολογραφίας ως προς τα παραπάνω, αναδεικνύοντας έτσι τη σημασία του και τις δυνητικές ερευνητικές προοπτικές σε αυτό. Τέλος, σχολιάζεται σύντομα η επιρροή που ολοένα και περισσότερο ασκούν τα γλωσσικά μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης (AI) στις ψηφιακές εκδόσεις και στην κειμενική κωδικοποίηση, κάνοντας μία προσπάθεια εξαγωγής γόνιμων συμπερασμάτων για το μέλλον του κλάδου των Ανθρωπιστικών Επιστημών γενικότερα αλλά και των ΨΑΕ ειδικότερα.

The present thesis is an attempt to design, organize and implement a digital edition of manuscript letters and to encode the epistolary digital text using the Text Encoding Initiative (TEI) standard. Within the interdisciplinary field of Digital Humanities, this study discusses the example of letter correspondence between two important Greek scholars, Stratis Dukas and Karolos Cizek, by critically approaching the digital edition of their epistolary manuscript letters, which have been collected from archives and constitute a small corpus of correspondence. The theoretical framework as well as the interpretation that should accompany a digital scholarly edition is also set out in the study, together with the application of encoding on the digital text, the presentation of digital images of the letters (where feasible) and the transcription of the digital text. The editorial principles and objectives that determined the encoding choices in this digital edition are thoroughly presented. In addition, the study discusses in detail the metadata of the digital edition and their importance towards achieving interconnectivity, interoperability and interactivity. Moreover, the specificities of the epistolary genre are pointed out, thus highlighting its importance and potential research perspectives in this field. Finally, the impact of the increasing influence that LLMs (and AI tools) have on digital editions and textual encoding is briefly commented on, in an attempt to draw fruitful conclusions regarding the future of the Humanities in general and also the future of the interdisciplinary field of Digital Humanities in particular.