This thesis explores the relationship of architectural entrepreneurship as it is created through digital transformation. It investigates the use of digital tools by small and medium architectural firms in Greece. The aim is to explore how the use of digital tools can help architectural firms to optimize their efficiency, improve their partnerships and ensure their sustainability. It also tries to comprehend the difficulties and barriers that architects face when adopting digital tools.
The thesis begins with an analysis of the historical development of the architectural profession. Particular emphasis is given to the challenges that the architectural profession faces in Greece, such as economic difficulties, the lack of professional education and the slow integration of digital technologies among others.
The research questions concern the available digital tools for architects, how these tools change the architecture business model and finally the acceptance rate of these tools by the architects. The research is conducted using secondary and primary data. The analysis of secondary data, emerges and categorizes the tools used by architects as design related tools, project and office management tools and communication tools. The primary analysis is carried out by interviewing Greek architects. Its results claim three conditions. Design tools are widely accepted by architects. Communication tools show controversial signs while they enhance trust and effectiveness of the interactions with customers and partners, they may have a negative tone in the status and lives of the architect. Whereas tools for project management show only a low rate of acceptance mainly due to the lack of training and resistance in integrating new tools into the architects daily processes. At the same time, a comparison is presented of two business model canvas, that of classic architecture business with minimum use of digital and that of the modern business that uses extensive digital tools for its operations. It emerges that with the use of digital tools, modern architecture business improves its operations, expands its client base and enhances transparency and communication with clients among others.
Finally, new policies are proposed such as educational programs and financial incentives to enhance the adoption of digital tools. While the need for partnerships between professional bodies, educational institutions and technology companies is highlighted in order to promote innovation.

Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τη σχέση της αρχιτεκτονικής επιχειρηματικότητας, όπως αυτή δημιουργείται μέσω του ψηφιακού μετασχηματισμού. Διερευνά τη χρήση ψηφιακών εργαλείων από μικρά και μεσαία αρχιτεκτονικά γραφεία στην Ελλάδα. Στόχος είναι να διερευνηθεί πώς η χρήση ψηφιακών εργαλείων μπορεί να βοηθήσει τα αρχιτεκτονικά γραφεία να βελτιστοποιήσουν την αποτελεσματικότητά τους, να βελτιώσουν τις συνεργασίες τους και να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους. Προσπαθεί επίσης να κατανοήσει τις δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι αρχιτέκτονες κατά την υιοθέτηση ψηφιακών εργαλείων.
Η πτυχιακή εργασία ξεκινά με την ανάλυση της ιστορικής εξέλιξης του αρχιτεκτονικού επαγγέλματος. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το επάγγελμα του αρχιτέκτονα στην Ελλάδα, όπως οι οικονομικές δυσκολίες, η έλλειψη επαγγελματικής εκπαίδευσης και η αργή ενσωμάτωση των ψηφιακών τεχνολογιών μεταξύ άλλων.
Τα ερευνητικά ερωτήματα αφορούν τα διαθέσιμα ψηφιακά εργαλεία για τους αρχιτέκτονες, τον τρόπο με τον οποίο τα εργαλεία αυτά αλλάζουν το επιχειρηματικό μοντέλο της αρχιτεκτονικής και τέλος το ποσοστό αποδοχής των εργαλείων αυτών από τους αρχιτέκτονες. Η έρευνα διεξάγεται με τη χρήση δευτερογενών και πρωτογενών δεδομένων. Η ανάλυση των δευτερογενών δεδομένων, αναδεικνύει και κατηγοριοποιεί τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι αρχιτέκτονες ως εργαλεία που σχετίζονται με το σχεδιασμό, εργαλεία διαχείρισης έργων και γραφείων και εργαλεία επικοινωνίας. Η πρωτογενής ανάλυση πραγματοποιείται με τη λήψη συνεντεύξεων από Έλληνες αρχιτέκτονες. Τα αποτελέσματά της υποστηρίζουν τρεις προϋποθέσεις. Τα εργαλεία σχεδιασμού είναι ευρέως αποδεκτά από τους αρχιτέκτονες.

Τα εργαλεία επικοινωνίας παρουσιάζουν αμφιλεγόμενα σημάδια, ενώ ενισχύουν την εμπιστοσύνη και την αποτελεσματικότητα των αλληλεπιδράσεων με τους πελάτες και τους συνεργάτες, μπορεί να έχουν αρνητικό πρόσημο στην κατάσταση και τη ζωή του αρχιτέκτονα. Ενώ τα εργαλεία για τη διαχείριση έργων παρουσιάζουν μόνο χαμηλό ποσοστό αποδοχής κυρίως λόγω της έλλειψης κατάρτισης και της αντίστασης στην ενσωμάτωση νέων εργαλείων στις καθημερινές διαδικασίες των αρχιτεκτόνων. Παράλληλα, παρουσιάζεται η σύγκριση δύο καμβάδων επιχειρηματικών μοντέλων, εκείνου της κλασικής αρχιτεκτονικής επιχείρησης με ελάχιστη χρήση ψηφιακών μέσων και εκείνου της σύγχρονης επιχείρησης που χρησιμοποιεί εκτεταμένα ψηφιακά εργαλεία για τις λειτουργίες της. Προκύπτει ότι με τη χρήση ψηφιακών εργαλείων, η σύγχρονη αρχιτεκτονική επιχείρηση βελτιώνει τις λειτουργίες της, διευρύνει την πελατειακή της βάση και ενισχύει τη διαφάνεια και την επικοινωνία με τους πελάτες μεταξύ άλλων.
Τέλος, προτείνονται νέες πολιτικές, όπως εκπαιδευτικά προγράμματα και οικονομικά κίνητρα για την ενίσχυση της υιοθέτησης των ψηφιακών εργαλείων. Ενώ τονίζεται η ανάγκη για συνεργασίες μεταξύ επαγγελματικών φορέων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και εταιρειών τεχνολογίας προκειμένου να προωθηθεί η καινοτομία.