Στην παρούσα διπλωματική εργασία, με αφορμή το αρχαιολογικό πάρκο του Δίου, ερευνώνται βιβλιογραφικά οι τρόποι προσέγγισης ενός πολιτιστικού τοπίου και τα στοιχεία που συμβάλλουν σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό στην διαμόρφωσή του. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις αρχαιολογικές και αρχιτεκτονικές θεωρητικές νοηματοδοτήσεις και στις συνέπειες που ενδεχομένως αυτές έχουν σε πρακτικό επίπεδο στην συνολική διαχείριση του αρχαιολογικού χώρου.         
   Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της έρευνας και εξετάζονται μέσα από τα χρονικά των ανακαλύψεων, των ανασκαφών, των αναστηλώσεων και των αρχιτεκτονικών επεμβάσεων στον αρχαιολογικό χώρο του Δίου, υπό το πρίσμα του αισθητικού, εννοιολογικού, κοινωνικού, πολιτιστικού και πολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο επενεργεί ο ανθρώπινος παράγοντας.
   Στον θεωρητικό προβληματισμό του κειμένου συμβάλλει και η προσωπική, επιτόπια εμπλοκή με τον χώρο, που σχετίζεται με την βιωματική εμπειρία όπως αυτή επιτυγχάνεται μέσω της κίνησης και της αισθητηριακής πρόσληψης ερεθισμάτων, από την δυναμική συνύπαρξη φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος. Με την καταγραφή στοιχείων μέσω φωτογραφιών, σημειώσεων, σκαριφημάτων, αλλά και της ίδιας της μνήμης, επιχειρείται αφενός η αποτίμηση της υπάρχουσας κατάστασης του αρχαιολογικού χώρου και αφετέρου μια ενδεικτική σχεδιαστική πρόταση σε ότι αφορά στις αρχιτεκτονικές διαμορφώσεις ανάδειξής του. Η πρόταση βασίζεται στις υφιστάμενες επεμβάσεις και τις εξελίσσει, ενισχύοντας την αίσθηση εγγύτητας και ελευθερίας μεταξύ του επισκέπτη, της φύσης και των ανεσκαμμένων δομών του χώρου, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να εξετάσει την διαλεκτική σχέση παρόντος και παρελθόντος.

   The current thesis investigates, through literature research, the ways of approaching a cultural landscape, on the occasion of the archaeological park in Dion and the elements that contribute to its literal and metaphorical shaping. Particular emphasis is placed on the archaeological and architectural theoretical interpretations and the consequences they may have on a practical level, concerning the overall management of the archaeological site.
   The concepts of space and time are an integral part of the research and are examined through the chronicles of discoveries, excavations, restorations and architectural interventions in the archaeological site of Dion, in the light of the aesthetic, conceptual, social, cultural and political context in which the human factor acts.          
   The on-site engagement with the landscape, related to the personal experience achieved through movement and the sensory reception of stimuli from the dynamic coexistence of natural and man-made environment, contributes to the theoretical reflection of the text. By recording data through photographs, notes, scribbles, but also the memory itself, the current thesis attempts an assessment of the existing state of the archaeological site, as well as an indicative design proposal in terms of its architectural configurations. The proposal builds on the existing interventions and evolves them, enhancing the sense of proximity and freedom between the visitor, nature and the excavated structures, while seeking to examine the dialectical relationship between the present and the past.