Με την παρούσα διπλωματική εργασία ερευνάται η αισθητική διάσταση του μύθου του Ορφέα και της Ευρυδίκης στον κινηματογράφο, μελετώντας την αλληλεπίδραση λογικής και συναισθήματος, τυχαίου και αγάπης, καταστροφής και δημιουργίας στην ανθρώπινη εμπειρία. Στόχος μας ήταν η φιλοσοφική προσέγγιση της καθημερινής ζωής μέσω της κινηματογραφικής ερμηνείας του μύθου. Αρχικά, στην εργασία παρουσιάζεται μια θεωρητική βάση εξετάζοντας την ιστορία και τις διαχρονικές αναπαραστάσεις του μύθου. Στη συνέχεια, αναλύεται: (α) ο ρόλος του τυχαίου στην αγάπη στην ταινία In the Mood for Love (2000) του Wong Kar-Wai, και (β) η διαδικασία της δημιουργίας ως αποτελέσματος καταστροφής στην ταινία Megalopolis (2024) του Francis Ford Coppola. Μέσω της συγκριτικής ανάλυσης των δύο ταινιών με τον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, διερευνήθηκε ο τρόπος με τον οποίο  οι σκηνοθέτες, αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα, καθώς επίσης εκφράζουν τη διαλεκτική λογικής και συναισθήματος στην κινηματογραφική τους δημιουργία. Με τη χρήση ποιοτικής μεθοδολογίας, εστιάζοντας στην αισθητική παραγωγή των έργων, αποκαλύπτεται η σημασία της μνήμης και της τέχνης στην ανθρώπινη εμπειρία. Μέσα από τα ευρήματα υπογραμμίζεται η αλληλεπίδραση αγάπης, απώλειας, καταστροφής και δημιουργίας στην αναζήτηση νοήματος.

Through this thesis it is explored the aesthetic dimensions of the Orpheus and Eurydice myth in cinema, examining the interplay of logic and emotion, chance and love, destruction and creation within the human experience. Our aim was the philosophical approach on how cinematic interpretations of the myth illuminate everyday life. The work initially establishes a theoretical foundation by examining the history and diverse representations of the myth. Subsequent analysis focuses on: (a) the role of chance in love, as depicted in Wong Kar-wai's In the Mood for Love (2000), and (b) the process of creation arising from destruction in Francis Ford Coppola's Megalopolis (2024). Through a comparative analysis of these films with the Orpheus and Eurydice myth it was investigated how these directors perceive reality and how the dialectic between logic and emotion manifests in their cinematic works. Using a qualitative methodology centered on the aesthetic production of the films, it is revealed the significance of memory and art in shaping human experience. The findings highlight the interconnectedness of love, loss, destruction, and creation in the pursuit of meaning.