Η Υπενασβεστίωση Γομφίων-Τομέων (MIH) αποτελεί μια διαταραχή της αδαμαντίνης με

πολυπαραγοντική αιτιολογία, η οποία επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ασθενών λόγω

υπερευαισθησίας των δοντιων, τερηδόνας και αισθητικών προβλημάτων. Η πάθηση

εμφανίζει μεγάλη ποικιλία κλινικών χαρακτηριστικών, όπως οριοθετημένες αδιαφάνειες

λευκού, κίτρινου ή καφέ χρώματος, απώλεια αδαμαντίνης, καθώς και αυξημένο κίνδυνο

τερηδόνας στους προσβεβλημένους γομφίους. Παρόλο που υπάρχουν προτεινόμενες

θεραπευτικές επιλογές, όπως φθοριούχα βερνίκια, αποκαταστάσεις σύνθετης ρητίνης,

προκατασκευασμένες στεφάνες και εξαγωγές των δοντιων, δεν έχουν καθιερωθεί

τυποποιημένα πρωτόκολλα θεραπείας. Στόχος της παρούσας έρυνας ήταν να συγκρίνει τις

γνώσεις μεταξύ γενικών Οδοντιάτρων και Παιδοδοντιάτρων στην διάγνωση και θεραπεία

των ΜΙΗ. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε μέσω ερωτηματολογίου που διανεμήθηκε σε 80

οδοντιάτρους, εκ των οποίων 55 ήταν γενικοί οδοντίατροι και 25 παιδοδοντίατροι. Η

συλλογή δεδομένων διήρκησε τρεις εβδομάδες και τα αποτελέσματα αναλύθηκαν

στατιστικά με χρήση του SPSS. Οι Παιδοδοντίατροι εμφάνισαν καλύτερη κατανόηση της

αιτιοπαθογένειας του MIH, υψηλότερη ακρίβεια στη διάγνωση και μεγαλύτερη ευελιξία

στις θεραπευτικές επιλογές, αξιοποιώντας μεθόδους όπως προκατασκευασμένες στεφάνες

και εργαστηριακά επένθετα. Αντίθετα, οι γενικοί Οδοντίατροι έδειξαν περιορισμένες

γνώσεις, προτιμώντας πιο απλές αποκαταστάσεις, κυρίως σύνθετες ρητίνες, και ήταν

λιγότερο συνεπείς στις τακτικές επανεξετάσεις. Η στατιστική ανάλυση επιβεβαίωσε τη

σημαντική συσχέτιση της εξειδίκευσης με την αναγνώριση του MIH (p-value: 0.0039).

Παρόλα αυτά, η έλλειψη τυποποιημένων θεραπευτικών πρωτοκόλλων και επαρκούς

εκπαίδευσης σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελεί εμπόδιο για την αποτελεσματική

αντιμετώπιση της πάθησης. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για συνεχιζόμενη

εκπαίδευση των γενικών Οδοντιάτρων, ανάπτυξη σαφών κατευθυντήριων γραμμών και

συστηματική παρακολούθηση των ασθενών με MIH. Η βελτίωση της κατανόησης και των

δεξιοτήτων των επαγγελματιών Οδοντιάτρων είναι απαραίτητη για την

αποτελεσματικότερη φροντίδα των προσβεβλημένων δοντιών, εστιάζοντας στην πρόληψη,

τη διάγνωση και την αποκατάσταση, καθώς και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των

ασθενών.

Molar-Incisor Hypomineralization (MIH) represents a dental enamel defect with a multifactorial etiology, posing significant challenges in diagnosis and treatment. The condition affects patients’ quality of life due to increased sensitivity, dental caries, and aesthetic concerns. MIH exhibits a wide range of clinical manifestations, such as well-demarcated opacities, enamel loss, and a higher caries risk, particularly in affected molars. Despite the availability of treatment options, including fluoride varnishes, resin composites, stainless steel crowns, and extractions, no standardized treatment protocols have been established. This study compares the knowledge and practices of general dentists and pediatric dentists in diagnosing and managing MIH. The study was conducted using a questionnaire distributed to 80 dentists, including 55 general dentists and 25 pediatric dentists. Data collection lasted for three weeks, and the results were statistically analyzed using SPSS. Data collected through targeted questionnaires reveal significant differences in understanding. Pediatric dentists demonstrated superior knowledge of MIH etiology, greater diagnostic accuracy, and a broader application of treatment modalities, such as prefabricated crowns and laboratory-made inlays. Conversely, general dentists exhibited limited knowledge, favoring simpler restorations and demonstrating less consistency in regular follow-up practices. Statistical analysis confirmed the significant correlation between specialization and effective MIH recognition (p-value: 0.0039). However, the global lack of standardized protocols and comprehensive training remains a significant barrier to optimal care. The findings underscore the necessity for continuous education programs for general dentists, the establishment of clear clinical guidelines, and systematic follow-up strategies for MIH patients. Improving the understanding and skills of dental professionals is essential to providing high-quality care, focusing on prevention, diagnosis, and restoration. This will enhance the overall quality of life for patients affected by MIH.