Διαλειμματική Νηστεία και Διατροφή Χαμηλών Υδατανθράκων στη Διαχείριση του Διαβήτη Τύπου 2: Ανασκόπηση Εμβέλειας περί Αποτελεσματικότητας και Βιωσιμότητας

Intermittent Fasting and Low Carbohydrate Diet in Managing Type 2 Diabetes: a Scoping Review on Efficiency and Sustainability (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΝΙΔΟΥ
  3. Επιδημιολογία (ΕΠΙ)
  4. 09 Μαρτίου 2025
  5. Ελληνικά
  6. 88
  7. Εμμανουέλα Μαγριπλή
  8. Εμμανουέλα Μαγριπλή | Απόστολος Βανταράκης
  9. Ανασκόπηση Εμβέλειας | Σακχαρώδης Διαβήτης | Διαλειμματική Νηστεία | Διατροφή Χαμηλών Υδατανθράκων | Αποτελεσματικότητα | Βιωσιμότητα
  10. ΕΠΙΔΕ
  11. 1
  12. 62
    • Η αυξανόμενη συχνότητα εμφάνισης του Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 (ΣΔΤ2) αποτελεί σημαντική παγκόσμια πρόκληση για τη δημόσια υγεία, καθιστώντας αναγκαία την αναζήτηση αποτελεσματικών και βιώσιμων διατροφικών παρεμβάσεων. Η παρούσα Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία (ΜΔΕ) αποτελεί Ανασκόπηση Εμβέλειας (Scoping Review) που εξετάζει την αποτελεσματικότητα και τη βιωσιμότητα της Διαλειμματικής Νηστείας (ΔΝ) και των Διατροφών Χαμηλών Υδατανθράκων (ΔΧΥ) στη διαχείριση του ΣΔΤ2. Οι παραδοσιακές προσεγγίσεις, όπως η φαρμακευτική αγωγή και ο γενικός θερμιδικός περιορισμός, συχνά αποτυγχάνουν να εξασφαλίσουν μακροχρόνιο γλυκαιμικό έλεγχο, κυρίως λόγω χαμηλής συμμόρφωσης. Για τη ΔΝ, η οποία χαρακτηρίζεται από εναλλασσόμενες περιόδους νηστείας και σίτισης, διαπιστώνεται μία βελτίωση στην ευαισθησία στην ινσουλίνη, στη διαχείριση σωματικού βάρους και σε διάφορους μεταβολικούς δείκτες. Τα πρωτόκολλα 16/8 (σε ώρες) και 5:2 (σε ημέρες) δείχνουν να μειώνουν τη γλυκόζη νηστείας κατά 6–9% και τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) έως και 1,5%. Παράλληλα, οι ΔΧΥ, όπως η κετογονική και η σαρκοφαγική (carnivore) δίαιτα, εστιάζουν στον περιορισμό των υδατανθράκων και στην αύξηση των λιπαρών και των πρωτεϊνών. Διαπιστώνεται ότι οι ΔΧΥ μπορούν να μειώσουν τη HbA1c κατά 1,5–2% και να συμβάλλουν στη μείωση του σωματικού βάρους, ενώ η μακροχρόνια εφαρμογή τους οδηγεί σε μειωμένη ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή. Ωστόσο, η συμμόρφωση παραμένει καθοριστικός παράγοντας βιωσιμότητας. Αν και η ΔΝ προσφέρει ευελιξία, ορισμένοι ασθενείς δυσκολεύονται λόγω έντονου αισθήματος πείνας. Από την άλλη, οι ΔΧΥ απαιτούν αυστηρό περιορισμό των υδατανθράκων, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει τη διατροφική ικανοποίηση και τις κοινωνικές συνήθειες. Η παρούσα ανασκόπηση αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τις προκλήσεις των δύο στρατηγικών, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για εξατομικευμένες προσεγγίσεις στη διαχείριση του ΣΔΤ2. Η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να διερευνήσει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, τους ψυχολογικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη συμμόρφωση και τη δυνατότητα ενσωμάτωσης αυτών των διατροφικών στρατηγικών στις κατευθυντήριες οδηγίες υγείας.
    • The increasing prevalence of Type 2 Diabetes Mellitus (T2DM) poses a significant global public health challenge, making the search for effective and sustainable dietary interventions essential. This Dissertation is a Scoping Review that examines the effectiveness and sustainability of Intermittent Fasting (IF) and Low-Carbohydrate Diets (LCDs) in T2DM management. Traditional approaches, such as pharmacotherapy and general caloric restriction, often fail to ensure long-term glycemic control, primarily due to low adherence. With respect to IF, which involves alternating periods of fasting and eating, an improvement in insulin sensitivity, in bodyweight management, and in various metabolic markers is inferred. The 16/8 (in hours) and 5:2 (in days) protocols appear to reduce fasting glucose levels by 6–9% and glycated hemoglobin (HbA1c) by up to 1.5%. Similarly, LCDs, including ketogenic and carnivore diets, focus on restricting carbohydrates while increasing fat and protein intake. It is inferred that LCDs can reduce HbA1c levels by 1.5–2% and contribute to weight loss, while long-term adherence leads to reduced medication dependency. Nevertheless, adherence remains a crucial factor influencing sustainability. While IF offers flexibility, some individuals struggle with an intense feeling of hunger. On the other hand, LCDs require strict carbohydrate restriction, which may impact dietary satisfaction and social eating habits. This review highlights the comparative advantages and challenges of both strategies, emphasizing the need for personalized approaches in T2DM management. Future research should explore the long-term effects, psychological factors affecting compliance, and the potential integration of these dietary strategies into healthcare guidelines.
  14. Hellenic Open University
  15. Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές