Το πρόβλημα της εξασφάλισης επαρκούς ποσότητας τροφής για τον παγκόσμιο πληθυσμό, υπό την απειλή της κλιματικής αλλαγής, μπορεί να λυθεί μερικώς από την επέκταση των θερμοκηπιακών καλλιεργειών. Το υλικό κάλυψης των θερμοκηπίων είναι από τις πλέον σημαντικές αποφάσεις που πρέπει να πάρει ο παραγωγός, καθώς επηρεάζει το μικροκλίμα του θερμοκηπίου, και κατ’ επέκταση την αύξηση και ανάπτυξη της καλλιέργειας.

Οι πιο συνηθισμένες κατηγορίες υλικών κάλυψης αποτελούν το γυαλί, τα σκληρά πολυμερή και τα πλαστικά φιλμ, καθεμία με ξεχωριστές ιδιότητες. Το γυαλί διαθέτει μεγάλη διαπερατότητα στο φως, καλή μονωτική ικανότητα και μεγάλη διάρκεια ζωής, αλλά υψηλό κόστους εγκατάστασης. Τα σκληρά πολυμερή χαρακτηρίζονται από υψηλή αντοχή, μεγαλύτερη ασφάλεια, ικανοποιητική διαπερατότητα και μόνωση. Τέλος, τα πλαστικά φιλμ διακρίνονται για το χαμηλό τους κόστος, αλλά προσφέρουν περιορισμένη μόνωση, και σημαντικά μικρότερη αντοχή και διάρκεια ζωής. Βέβαια, με την εφαρμογή πρόσθετων ουσιών ή ειδικών επεξεργασιών κατά την παραγωγή των υλικών, καθώς και με τη χρήση διπλών στρώσεων, επιτυγχάνεται ο περιορισμός κάποιων μειονεκτημάτων έως ένα επίπεδο.

Τα υλικά κάλυψης επηρεάζουν το εσωτερικό περιβάλλον του θερμοκηπίου, επιδρώντας στην ποσότητα και την ποιότητα της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας, στη θερμοκρασία του αέρα και τις ενεργειακές δαπάνες, και στα επίπεδα Σχετικής Υγρασίας. Έτσι, έχουν εμμέσως σημαντικό αντίκτυπο και σε σημαντικές λειτουργίες του φυτού, όπως στη φωτοσύνθεση και τη διαπνοή, στον ρυθμό αύξησης και τα στάδια ανάπτυξης, στην ποιότητα των προϊόντων, και, κυρίως, στην απόδοση.

Τους κυριότερους παράγοντες για την επιλογή του υλικού κάλυψης αποτελούν η τοποθεσία και το κλίμα της περιοχής, καθώς και το είδος της καλλιέργειας. Συνήθως, σε χώρες με ψυχρό κλίμα και περιορισμένη ηλιακή ακτινοβολία προτιμώνται υλικά όπως το γυαλί, το οποίο προσφέρει υψηλή διαπερατότητα φωτός και μόνωση. Αντίθετα, σε χώρες με ήπιους χειμώνες και ξηροθερμικά καλοκαίρια, κρίνονται καταλληλότερα υλικά που προκαλούν διάχυση φωτός και έχουν μικρότερο κόστος, με περισσότερο διαδεδομένη τη χρήση του διπλού πλαστικού πολυαιθυλενίου.

The challenge of ensuring an adequate food supply for the rising global population, under the threat of climate change, can be partially addressed through the expansion of greenhouse cultivation. Choosing the right cladding material is one of the most critical decisions, as it influences the microclimate of the greenhouse and, consequently, the growth and development of the crops.

The most common categories of covering materials include glass, rigid polymers, and plastic films, each with distinct properties. Glass offers high light transmission, good insulation, and long lifespan, but its installation cost is high. Rigid polymers are characterized by high durability, greater safety, satisfactory light transmission and insulation. Lastly, plastic films are notable for their low cost but provide limited insulation and significantly lower durability and lifespan. However, by applying additives or special treatments during the manufacturing of the materials, as well as using double layers, some disadvantages can be mitigated to a certain extent.

Cladding materials affect the internal environment of the greenhouse by influencing the amount and quality of incoming solar radiation, air temperature and energy costs, and relative humidity levels. Thus, they have an indirect but significant impact on key plant functions such as photosynthesis and transpiration, growth rates, developmental stages, product quality, and, most importantly, yield.

The main factors in selecting a covering material are the location and climate of the region, as well as the type of crop. Typically, in countries with cold climates and limited solar radiation, materials like glass, which provides high light transmission and insulation, are preferred. In contrast, in countries with mild winters and hot, dry summers, materials that diffuse light and have lower costs are deemed more suitable, with double polyethylene films being the most widely used.