Η παρούσα πτυχιακή εργασία επικεντρώνεται στη συγκριτική αξιολόγηση δύο καινοτόμων τεχνικών άρδευσης, της Ρυθμιζόμενης Ελλειμματικής Άρδευσης (Regulated Deficit Irrigation - RDI) και της Μερικής Ξήρανσης του Ριζικού Συστήματος (Partial Rootzone Drying - PRD), με εφαρμογή στην αμπελοκαλλιέργεια της Λακωνίας. Το ζήτημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων αποκτά αυξανόμενη σημασία λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και της μείωσης της διαθεσιμότητας νερού, ιδιαίτερα στις ξηροθερμικές περιοχές όπως η Μεσογειακή λεκάνη.

Η μελέτη αρχικά αναλύει τις επιπτώσεις της έλλειψης νερού στη γεωργική παραγωγή και παρουσιάζει την ανάγκη υιοθέτησης τεχνικών άρδευσης που εξοικονομούν νερό χωρίς να υποβαθμίζουν την ποιότητα των καλλιεργειών. Ειδικότερα, οι τεχνικές RDI και PRD επιτρέπουν τη διατήρηση της παραγωγικότητας της αμπέλου με μειωμένη κατανάλωση νερού. Η RDI βασίζεται στη χορήγηση μικρότερης ποσότητας νερού σε συγκεκριμένα φαινολογικά στάδια της αμπέλου, ενώ η PRD εναλλάσσει την άρδευση μεταξύ των δύο πλευρών του ριζικού συστήματος, προκαλώντας ήπια υδατική καταπόνηση στα φυτά.

Η εργασία αξιολογεί συγκριτικά τις δύο αυτές τεχνικές με βάση την αποδοτικότητα χρήσης του νερού και την επίδρασή τους στην ποιότητα των σταφυλιών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η εφαρμογή και των δύο μεθόδων μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική εξοικονόμηση νερού χωρίς αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα της παραγωγής, αν και η PRD φαίνεται να προσφέρει μεγαλύτερη εξοικονόμηση και βελτιωμένο έλεγχο της βλάστησης.

Τέλος, η εργασία υπογραμμίζει την ανάγκη περαιτέρω πειραμάτων για να διερευνηθεί η αποτελεσματικότητα των τεχνικών αυτών σε διαφορετικές κλιματικές ζώνες και ποικιλίες αμπέλου. Τα συμπεράσματα της μελέτης καταδεικνύουν την αναγκαιότητα υιοθέτησης βιώσιμων πρακτικών άρδευσης στην αμπελοκαλλιέργεια, ιδιαίτερα σε περιοχές με περιορισμένη διαθεσιμότητα υδάτινων πόρων, όπως η Λακωνία.

This thesis focuses on the comparative evaluation of two innovative irrigation techniques, Regulated Deficit Irrigation (RDI) and Partial Rootzone Drying (PRD), applied to vineyard cultivation in Laconia. Water resource management is becoming increasingly important due to the effects of climate change and the reduced availability of water, especially in arid regions such as the Mediterranean basin.

The study first examines the impact of water scarcity on agricultural production and emphasizes the need to adopt irrigation techniques that save water without compromising crop quality. Specifically, the RDI and PRD techniques enable the preservation of vine productivity with reduced water consumption. RDI involves applying smaller amounts of water at specific phenological stages of the vine, while PRD alternates irrigation between the two sides of the root system, inducing mild water stress in the plants.

The thesis comparatively evaluates these two techniques based on their water use efficiency and their impact on grape quality. The findings suggest that both methods can significantly reduce water consumption without negatively affecting production quality, although PRD appears to offer greater water savings and improved control over vine growth.

Finally, the study highlights the need for further experiments to explore the effectiveness of these techniques across different climatic zones and grape varieties. The conclusions underscore the necessity of adopting sustainable irrigation practices in viticulture, especially in regions with limited water availability, such as Laconia.