Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την αξιοποίηση γενετικής τεχνητής νοημοσύνης σε προγράμματα πολιτιστικών οργανισμών και τις προοπτικές διεύρυνσης κοινού μέσα από αυτά. Προσεγγίζεται θεωρητικά η έννοια του σύγχρονου μουσείου και ο ρόλος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων μέσα σε αυτό, ως δομικό στοιχείο του παιδαγωγικού του ρόλου και της επικοινωνίας της δράσης του με το κοινό. Προσεγγίζεται, επίσης, η τεχνητή νοημοσύνη μέσα από μία εξέταση της εξέλιξής της σε τεχνολογικό επίπεδο και των δυνατοτήτων που φέρει έως τη γενετική τεχνητή νοημοσύνη. Δομικό στοιχείο των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης αποτελεί η εκπαίδευση που λαμβάνουν από τους προγραμματιστές. Τα πιο εξελιγμένα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης βασίζονται στη μελέτη του ανθρώπινου εγκεφάλου και του τρόπου λειτουργίας του. Εξετάζονται οι εξελίξεις που φέρει η γενετική τεχνητή νοημοσύνη στην τέχνη, οι προοπτικές αξιοποίησής της για την καλλιτεχνική δημιουργία, καθώς και  οι δυνατότητες που γεννιούνται για τους πολιτιστικούς οργανισμούς. Πραγματοποιείται καταγραφή και περιγραφή των προγραμμάτων στο εξωτερικό που έχουν αξιοποιήσει αυτή τη δυνατότητα, είτε στο φυσικό είτε στο ψηφιακό περιβάλλον του οργανισμού, καθώς και ο βαθμός εξοικείωσης των μουσείων και του κοινού τους στην Ελλάδα με τη γενετική τεχνητή νοημοσύνη καθότι δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι στιγμής κάποιο τέτοιο πρόγραμμα. Στη συνέχεια, πραγματοποιείται έρευνα κοινού σε καθηγητές και μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Αττικής προκειμένου να διερευνηθεί η σχέση τους με τα μουσεία, με τη χρήση της τεχνολογίας μέσα σε αυτά και οι προοπτικές επισκεψιμότητας ενός τέτοιου προγράμματος. Στη συνέχεια γίνεται περιγραφή του προτεινόμενου προγράμματος το οποίο σχεδιάζεται για την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρος Σούτσος και πρόκειται να εξοικειώσει τους μαθητές με τη διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, με την αξιοποίηση ύλης που σχετίζεται με την ιστορία της τέχνης και βρίσκεται στο βιβλίο Ιστορίας της Γ Γυμνασίου.

The current thesis deals with the utilization of Genetic Artificial Intelligence in cultural organizations' programs and the prospects of an audience expansion through those. The concept of the modern Museum and the role of educational programs within it, are theoretically approached as structural elements of its pedagogical role and the communication of its activities with the audience. Artificial Intelligence is also approached through an examination of its technological evolution and the capabilities it brings, up to Genetic Artificial Intelligence. A fundamental element of the artificial intelligence systems is the training they receive from programmers. The most advanced artificial intelligence systems are based on the study of the human brain and its functioning. The developments that Genetic Artificial Intelligence brings to art, the prospects for its utilization in artistic creation, and the opportunities that arise for cultural organizations are examined. Programs abroad that have utilized this capability, whether in the physical or digital environment of the organization, are recorded and described, as well as the level of familiarity of Museums and their audiences in Greece with Genetic Artificial Intelligence, given that no such program has been implemented so far.  Subsequently, an audience survey is conducted with secondary school teachers and students in Attica, to explore their relationship with Museums, the use of technology within them, and the prospects for visiting such a program. Then, the proposed program is described, which is designed for the National Gallery – Alexandros Soutsos Museum and aims to familiarize students with the process of artistic creation, utilizing content related to art history that is included into the curriculum of the History book of the third year of Gymnasium (Junior High School).