Η παρούσα μελέτη εστιάζει στην εξέταση του επαγγέλματος του ξεναγού στην Ελλάδα και την ευθυγράμμισή του με τις σύγχρονες απαιτήσεις και τις ανάγκες του πολιτιστικού τουρισμού. Θεωρητικά, το πλαίσιο περιλαμβάνει την πολιτιστική διαχείριση και τον σχεδιασμό καινοτόμων ιδεών για την πολιτιστική ξενάγηση, με έμφαση στις πολιτιστικές διαδρομές. Ο σκοπός της έρευνας είναι να αναλυθούν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ξεναγοί στην εκπαίδευσή τους και οι επιπτώσεις της εφαρμογής κατάλληλου εκπαιδευτικού πλάνου, καθώς και να αξιολογηθεί η εφαρμοσιμότητα και η αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσής τους. Η μεθοδολογία περιλαμβάνει την ανάλυση δεδομένων από ερωτηματολόγια που διανεμήθηκαν σε επαγγελματίες ξεναγούς. Χρησιμοποιήθηκαν τόσο περιγραφική όσο και επαγωγική στατιστική για την ανάλυση των δεδομένων, με τη συμπερίληψη γραφημάτων και πινάκων για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων. Οι περιορισμοί της μελέτης περιλαμβάνουν τον περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων, την υποκειμενικότητα στις απαντήσεις και τη χρονική διάρκεια της έρευνας. Οι οριοθετήσεις της μελέτης εστιάζονται στην ελληνική πραγματικότητα και μπορεί να μην αντανακλούν τις συνθήκες σε άλλες χώρες. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι η πλειονότητα των ξεναγών θεωρεί πως το εκπαιδευτικό σύστημα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις, αν και ένα σημαντικό ποσοστό παραμένει ουδέτερο ή διαφωνεί. Οι ξεναγοί αναγνωρίζουν την αξία της συνεχούς κατάρτισης και την ανάγκη για πρόσβαση σε καινοτόμες μεθόδους και τεχνολογίες. Επίσης, η έρευνα επιβεβαίωσε ότι οι πολιτιστικές διαδρομές που διοργανώνουν οι ξεναγοί προσφέρουν πλούσιες εμπειρίες στους τουρίστες και συμβάλλουν στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς. Συνολικά, η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ξεναγοί διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην προώθηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και ενισχύουν την τουριστική εμπειρία μέσω της γνώσης και της ερμηνείας τους. Ωστόσο, επισημαίνεται η ανάγκη για συνεχή βελτίωση της εκπαίδευσης και της πρόσβασης σε σύγχρονες τεχνολογίες και καινοτόμες μεθόδους.

This research aims to analyze the occupation of tour guides in Greece and assess its compatibility with current requirements and the expectations of cultural tourism. The theoretical framework encompasses cultural management and the development of inventive concepts for cultural guidance, with a particular focus on cultural pathways. The study aims to examine the challenges encountered by tour guides in their education and the impact of creating a suitable educational program. Additionally, it seeks to assess the feasibility and efficacy of their training. The process entails the examination of data obtained from questionnaires sent to expert tour guides. The data was analysed using both descriptive and inferential statistics, which included the use of charts and tables to display the findings. The study is hampered by a small number of participants, subjective reactions, and a short research time. The study's shortcomings are centered on the Greek setting and may not accurately represent circumstances in other countries. The findings suggest that most tour guides are of the opinion that the educational system adequately addresses current requirements, however a notable proportion stays impartial or has a contrary view. Tour guides acknowledge the importance of ongoing training and the need to have access to cutting-edge techniques and technology. The study also verified that the cultural itineraries arranged by tour guides provide immersive experiences for visitors and contribute to the advancement of cultural heritage. In summary, the research asserts that tour guides have a vital role in advancing cultural heritage and improving the visitor experience by virtue of their expertise and interpretation. Nevertheless, there is a prominent want for ongoing enhancement in schooling and availability of cutting-edge technology and inventive approaches.