Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει την σημασία της επικοινωνιακής πολιτικής που εφαρμόζεται από τα αρχαιολογικά μουσεία καθώς και των πρακτικών μάρκετιγκ που αξιοποιούνται για την ενίσχυση της προσέλκυσης κοινού, την βελτιστοποίηση της εικόνας τους, αλλά και την  ενδυνάμωση των  δεσμών με το υπάρχον  κοινό, σε μια συσχέτιση που έχει αμοιβαία  οφέλη, με απώτερο σκοπό την ευρεία διάχυση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Στην μελέτη περίπτωσης, μέσα από την σχετική έρευνα και την χρήση εργαλείων όπως  η παρατήρηση και η χρήση ερωτηματολογίου, διερευνάται η επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθείται από το αρχαιολογικό μουσείο Νικόπολης και η αξιοποίηση επικοινωνιακών  πρακτικών μάρκετιγκ τόσο στον φυσικό όσο και στον ψηφιακό του χώρο . Μέσα από  την ανάλυση δεδομένων που προκύπτουν από την χρήση σχετικού  ερωτηματολογίου,  εξετάζονται  χαρακτηριστικά και απόψεις των επισκεπτών του μουσείου σχετικά με αυτό, σε μια προσπάθεια εξαγωγής συμπερασμάτων  για την αποτελεσματικότητα της  επικοινωνιακής πολιτικής που ακολουθείται αλλά και για την στήριξη του μουσείου από την τοπική κοινωνία.

This thesis examines the importance of the communication policy implemented by archaeological museums as well as the marketing practices used to enhance public attraction, optimize their public image but also strengthen ties with existing audience in a mutually beneficial relationship, with the ultimate aim of   broad dissemination of cultural heritage. The case study, through relevant research and the use of tools such as observation and the use of a questionnaire, explores the communication policy followed by the archaeological museum of Nicopolis and the use of marketing communication practices in both its physical and digital space. Through the analysis of data obtained from the use of the questionnaire, the characteristics and opinions of the visitors of the museum are examined in an attempt to draw conclusions about the effectiveness of the communication policy followed and the support of the museum by the local community.