Η παρούσα εργασία εστιάζει στον κοινωνικό ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν οι σύγχρονοι πολιτιστικοί οργανισμοί και στην εξασφάλιση της πρόσβασης όλων στον πολιτισμό. Συγκεκριμένα, εξετάζει τις έννοιες της προσβασιμότητας και της συμπερίληψης και διερευνά τον βαθμό στον οποίο οι πολιτιστικοί οργανισμοί υιοθετούν αυτές τις έννοιες και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες που διασφαλίζουν την πρόσβαση και την ποικιλομορφία, συμβάλλοντας έτσι στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Παρότι ο ανοιχτός χαρακτήρας των χώρων πολιτισμού θεωρείται αυτονόητος, στην πραγματικότητα πολλές ομάδες αντιμετωπίζουν δυσκολίες που δεν τους επιτρέπουν την ίση πρόσβαση στα πολιτιστικά αγαθά. Στόχος της εργασίας είναι να εξετάσει το βαθμό στον  οποίο ο πολιτιστικός τομέας έχει υιοθετήσει τις έννοιες της προσβασιμότητας και της συμπερίληψης και να προτείνει βελτιώσεις.

Η παρούσα εργασία αποτελείται από δύο μέρη: το θεωρητικό και το ερευνητικό. Στο θεωρητικό μέρος, αναλύεται ο ρόλος των πολιτιστικών οργανισμών, η κοινωνική και εκπαιδευτική τους διάσταση, καθώς και η σχέση τους με την ψυχική υγεία και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Εξετάζονται επίσης οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως τα άτομα με αναπηρία, οι άνεργοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, καθώς και τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις που αντιμετωπίζουν. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη σημασία της προσβασιμότητας, της συμπερίληψης και της ποικιλομορφίας, καθώς και στον καθολικό σχεδιασμό. Επιπλέον, παρουσιάζονται καλές πρακτικές συμπερίληψης και προσβασιμότητας από το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και το Μουσείο Ιστορίας Frazier.

Στο ερευνητικό μέρος, παρουσιάζεται η μεθοδολογία της έρευνας, η οποία βασίζεται στην ποσοτική έρευνα και τη χρήση ερωτηματολογίου για τη συλλογή δεδομένων. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρέχουν πληροφορίες για τις αντιλήψεις των ερωτώμενων σχετικά με την προσβασιμότητα και τη συμπερίληψη στους πολιτιστικούς οργανισμούς, τα κενά και τις προκλήσεις που υπάρχουν, καθώς και τις πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί. Τέλος, με βάση τα ευρήματα, διατυπώνονται προτάσεις για τη βελτίωση της προσβασιμότητας και της συμπερίληψης στους πολιτιστικούς οργανισμούς.

This thesis focuses on the role that contemporary cultural organizations are called to play upon society and on ensuring access to culture for all. In particular, it examines the concepts of accessibility and inclusion, and explores the extent to which cultural organizations adopt these concepts and undertake initiatives that ensure access and diversity, contributing to social cohesion.

Although the openness of cultural venues is taken for granted, in reality many groups face difficulties that prevent them from having equal access to cultural goods. The aim of this paper is to examine the extent to which cultural organizations have adopted the above concepts and to suggest improvements.

This paper consists of two parts: the theoretical investigation and the research approach. In the theoretical part, the role of cultural organizations, their social and educational dimension, as well as their relation to mental health and social exclusion are analyzed. Vulnerable social groups, such as people with disabilities, unemployed, precarious workers, migrants and refugees, and the stereotypes and prejudices they face, are also examined. Particular emphasis is placed on the importance of accessibility, inclusion and diversity, as well as on universal design. In addition, good practices of inclusion and accessibility from the Stavros Niarchos Foundation Cultural Centre and the Frazier History Museum are presented.

In the research part, the research methodology is presented, which is based on quantitative research and the use of a questionnaire for data collection. The results of the survey provide information on respondents' perceptions of accessibility and inclusion in cultural organizations, the gaps and challenges that exist, and the initiatives that have been undertaken. Finally, based on the findings, recommendations are made to improve accessibility and inclusion in cultural organizations.