Το συνεχώς αυξανόμενo ανταγωνιστικό περιβάλλον κινητοποιεί τους οργανισμούς (και τους πολιτιστικούς) στην υιοθέτηση πρακτικών διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού με στρατηγικό χαρακτήρα, αξιοποιώντας το σημαντικότερο κεφάλαιο που διαθέτουν, το ανθρώπινο κεφάλαιο, για την απόκτηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος και την εξασφάλιση της βιωσιμότητάς τους. Η έμφαση σε έννοιες, όπως η στρατηγική ευθυγράμμιση του ανθρώπινου δυναμικού με τους επιχειρησιακούς στόχους, η παρακίνηση και δέσμευσή του στο κοινό όραμα, απασχολεί τους οργανισμούς από την επιλογή και πρόσληψη του κατάλληλου ανθρώπινου δυναμικού ως τις διαδικασίες εκπαίδευσης, ενδυνάμωσης και ανάπτυξης ταλέντων.

Η παρούσα εργασία, αρχικά, παρουσιάζει εν μέσω δευτερογενών βιβλιογραφικών πηγών τις επιστημονικές θεωρίες των μεθόδων και πρακτικών της στρατηγικής διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού των σύγχρονων οργανισμών.

Στη συνέχεια παρατίθεται μια σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών και θεσμικών μεταρρυθμίσεων των τελευταίων δεκαετιών, οι οποίες ενίσχυσαν το ρόλο των οργανισμών της τοπικής αυτοδιοίκησης στην παραγωγή και διάθεση πολιτιστικών προϊόντων – αγαθών, με στόχο αφενός την ψυχαγωγία, την δημιουργία, την έκφραση και την πνευματική καλλιέργεια των πολιτών και αφετέρου τη συνοχή και την οικονομική ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών.

Οι δήμοι Ζωγράφου και Βύρωνα έχοντας παράδοση στην καλλιτεχνική δημιουργία και στην παραγωγή εμβληματικών πολιτιστικών δράσεων με αποδοχή από το σύνολο των δημοτών τους και όχι μόνο, καλούνται να ενσωματώσουν στρατηγικές διοίκησης και διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή και διάθεση των πολιτιστικών προϊόντων/αγαθών, τέτοιες που θα συνεισφέρουν στην εξασφάλιση της βιωσιμότητας και του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος στη συγκυρία ενός συνεχόμενα πιεστικού οικονομικού περιβάλλοντος.

Τέλος, η εργασία χρησιμοποιώντας πρωτογενή στοιχεία ποιοτικής έρευνας, εξετάζει τις προοπτικές εφαρμογής στρατηγικών πρακτικών στη διοίκηση του ανθρώπινου δυναμικού των δύο δήμων, στοχεύοντας να εντοπίσει μειονεκτήματα και να αναδείξει συγκριτικά πλεονεκτήματα που θα βοηθήσουν τους δύο δήμους να ανταποκριθούν με επιτυχία στις αυξημένες απαιτήσεις του σύγχρονου ανταγωνιστικού περιβάλλοντος και να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους.

The ever-growing competitive environment is motivating organizations (including cultural organizations) to adopt strategic human resources management practices, utilizing the most significant fund they have at their disposal, namely human capital, with the intention of gaining competitive advantage and ensuring their sustainability. Placing emphasis on concepts such as the strategic alignment of human resources with business objectives, prompting human resources and engaging them to a shared vision, has been preoccupying organizations from the selection and recruitment of efficient human resources through to the process of training, empowerment and talent development.

This paper first presents through secondary literature sources the scientific theories of the methods and practices of strategic human resources management of modern organizations.

Subsequently, a series of legislative initiatives and institutional reforms of the last decades are itemized, which have strengthened the role of local government organizations in the production and distribution of cultural products – goods, aiming on the one hand at the entertainment, creation, expression and spiritual cultivation of citizens and on the other hand at the cohesion and economic development of local communities.

The municipalities of Zografou and Vyrona, having a tradition in artistic creation and the production of emblematic cultural activities with acceptance by all their citizens and not only, are invoked to integrate strategies of administration and management of human resources responsible for the production and distribution of cultural products / goods, such that will contribute to ensuring sustainability and competitive advantage in the context of a constantly stressful economic environment. Finally, using primary qualitative research data, the paper examines the prospects of implementing strategic practices in human resources management in the two municipalities, aspiring to identify disadvantages and highlight comparative disadvantages which will help the two municipalities to successfully meet the increased demands of the modern competitive environment and ensure their sustainability.