Η προσβασιμότητα και η συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία είναι ένα θέμα που απασχολεί, όχι μόνο την συγκεκριμένη ομάδα πληθυσμού, αλλά και τους υπεύθυνους των πολιτισμικών μονάδων. Αυτό γιατί, αν εξασφαλιστούν η ανεμπόδιστη πρόσβαση και η ουσιαστική συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία στους χώρους του μουσείου τότε και το ίδιο το μουσείο θα ωφεληθεί, καθώς θα εξασφαλίσει την βιωσιμότητά του στο σύγχρονο πολιτισμικό γίγνεσθαι. Σκοπός της παρούσας εργασίας, είναι η ανάδειξη των συνθηκών που επικρατούν ως προς την προσβασιμότητα και τη συμπερίληψη σε διαφορετικά σημεία του παγκόσμιου χάρτη τόσο σε θεωρητικό (πολιτιστική πολιτική) όσο και σε πρακτικό επίπεδο (δράση μουσείων). Προς επίτευξη του σκοπού αυτού, θα εξεταστούν οι εθνικές πολιτιστικές πολιτικές της Ελλάδας, της Σουηδίας, του Καναδά και του Αζερμπαϊτζάν. Η επιλογή των χωρών δεν είναι τυχαία, καθώς δεν εφαρμόζουν τις ίδιες διατάξεις ενώ κάποιες από τις χώρες που επελέγησαν θεωρούνται ανεπτυγμένες ενώ άλλες αναπτυσσόμενες. Οπότε, είναι πιθανό να υπάρχουν διαφορές ως προς την αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία στον τομέα του πολιτισμού. Κατά συνέπεια, μέσω της εργασίας θα αναδειχθούν οι καλές πρακτικές που εφαρμόζονται ανά τον κόσμο σε ό,τι αφορά τη συμπερίληψη και την προσβασιμότητα, ενώ θα εξετάσουμε τις πολιτιστικές πολιτικές των κρατών αυτών όχι μόνο σε θεωρητικό αλλά κυρίως σε πρακτικό επίπεδο, καθώς πολλές φορές η "θεωρία" διαφέρει από την "πράξη". Στην έρευνα θα συμβάλλει η μελέτη συγκεκριμένων μουσείων. Ειδικότερα, από την Ελλάδα μελετήθηκε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, από την Σουηδία το Vasa Museum, από τον Καναδά το Canadian Museum of History και από το Αζερμπαϊτζάν το National Carpet Museum. Τα μουσεία αυτά επελέγησαν λόγω της μεγάλης τους φήμης, του μεγάλου μεγέθους τους αλλά και λόγω του υψηλού κύρους που έχουν.

The accessibility and inclusion of people with disabilities is an issue that concerns not only the specific population group, but also the managers of the cultural units. This is because, if unhindered access and the essential inclusion of disabled people in the museum spaces are ensured, then the museum itself will benefit, as it will ensure its sustainability in the modern cultural development. The purpose of this work is to highlight the conditions that prevail in terms of accessibility and inclusion in different parts of the world map both on a theoretical (cultural policy) and on a practical level (action of museums). To achieve this goal, the national cultural policies of Greece, Sweden, Canada and Azerbaijan will be examined. The choice of countries is not random, as they do not apply the same provisions while some of the countries selected are considered developed while others are developing. So, it is possible that there are differences in the treatment of people with disabilities in the field of culture. Consequently, through the work, the good practices applied around the world in terms of inclusion and accessibility will be highlighted, while we will examine the cultural policies of these states not only at a theoretical but mainly at a practical level, as many times the "theory" is different from "practice". The study of specific museums will contribute to the research. In particular, the National Museum of Contemporary Art was studied from Greece, the Vasa Museum from Sweden, the Canadian Museum of History from Canada and the National Carpet Museum from Azerbaijan. These museums were chosen because of their great reputation, their large size but also because of their high prestige.