Τις τελευταίες δεκαετίες έχει καταστεί σαφές ότι η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Η παραγωγή υδρογόνου από βιομάζα αποτελεί μία ελκυστική προοπτική. Στην παρούσα διπλωματική εργασία αναλύονται οι κυριότερες τεχνικές αξιοποίησης της βιομάζας για παραγωγή υδρογόνου. Αυτές είναι η αεριοποίηση, η πυρόλυση, η αναμόρφωση υδατικής φάσης, οι βιολογικές μέθοδοι όπως η βιοφωτόλυση, η φωτοζύμωση και η σκοτεινή ζύμωση, καθώς και η ηλεκτρόλυση.
Η αεριοποίηση βιομάζας απαιτεί θερμοκρασίες μεγαλύτερες από 800 0C. Για την αύξηση της απόδοσης της διεργασίας χρησιμοποιούνται καταλύτες από μέταλλα μετάπτωσης και κυρίως Ni, φυσικοί καταλύτες όπως ο ολιβίνης και ο δολομίτης, καθώς και καταλύτες αλκαλικών γαιών. Οι κυριότεροι τύποι αεριοποιητών που χρησιμοποιούνται είναι οι αεριοποιητές σταθερής κλίνης, κινούμενης κλίνης, ρευστοποιημένης κλίνης και οι αεριοποιητές με διερχόμενη ροή. Η χρήση καταλυτών ευνοεί και την πυρόλυση. Η χρήση ερυθράς ιλύς ως καταλύτη για την πυρόλυση λυματολάσπης οδηγεί σε σημαντική αύξηση της παραγωγής υδρογόνου, ενώ και στην πυρόλυση του υάκινθου του νερού επιτυγχάνονται μέγιστες αποδόσεις σε υδρογόνο όταν χρησιμοποιείται ως καταλύτης τροποποιημένος σεπιόλιθος με βάση το Νικέλιο. Επιπλέον, μία πολλά υποσχόμενη τακτική είναι και η αναμόρφωση υδατικής φάσης, η οποία ευνοείται από τη χρήση καταλυτών μετάλλων μετάπτωσης όπως Pd, Pt, Rh, Ru, Ir, Co και Ni. Ενδιαφέρον προσελκύουν οι καταλύτες Ni, Co και η ceria καθώς αποτελούν πιο φθηνές πρώτες ύλες σε σχέση με τα ευγενή μέταλλα. Αναφορικά με τις βιολογικές μεθόδους παραγωγής υδρογόνου, η σκοτεινή ζύμωση παρουσιάζει προοπτικές καθώς δεν απαιτεί φως και παρουσιάζει υψηλούς ρυθμούς παραγωγής υδρογόνου. 

It has become clear that renewable energy needs to be put in use. Hydrogen production from biomass presents an attractive prospect. This thesis analyzes the main techniques for converting biomass to hydrogen. These techniques include gasification, pyrolysis, aqueous phase reforming, biological methods such as biophotolysis, photofermentation and dark fermentation, and electrolysis.
Biomass gasification requires temperatures above 800°C. To increase the efficiency of the process, catalysts made from transition metals, particularly Ni, natural catalysts such as olivine and dolomite, as well as alkaline earth catalysts are used. The main types of gasifiers used are fixed-bed, moving-bed, fluidized-bed gasifiers, and entrained flow gasifiers. Pyrolisis is also a technique advanced by the utilization of catalysts. The use of red mud as a catalyst for the pyrolysis of sewage sludge significantly increases hydrogen production, while the pyrolysis of water hyacinth achieves maximum hydrogen yields when a nickel-based modified sepiolite is used as a catalyst. Additionally, aqueous phase reforming is a very promising approach, which is facilitated by the use of transition metal catalysts such as Pd, Pt, Rh, Ru, Ir, Co, and Ni. Catalysts such as Ni, Co, and ceria are of particular interest as they are cheaper raw materials compared to noble metals. Regarding biological methods of hydrogen production, dark fermentation has been extensively studied because it does not require light and has the highest hydrogen production rates.