Οι πολιτιστικοί οργανισμοί τα τελευταία χρόνια έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες. Η κρίση στην οικονομία σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και η πρόσφατη πανδημία από την νόσο Covid-19 οδήγησαν στο κλείσιμο των επιχειρήσεων, καθώς και στην ελάττωση ή παύση επίσκεψης και κατανάλωσης των πολιτιστικών αγαθών δια ζώσης από το κοινό. Όμως, αυτό δεν εμπόδισε τις πολιτιστικές επιχειρήσεις να βρουν νέους τρόπους προσέγγισής του, κατά την περίοδο του κορονοϊού, αλλά και με το πέρας αυτής, χρησιμοποιώντας ως γνώμονα τη Διαδικαστική και τη Σημειωτική σχολή. Εκείνες μελέτησαν διεξοδικά τη διαδικασία της επικοινωνίας για πολλά χρόνια και όρισαν τα θεωρητικά τους μοντέλα με τη βοήθεια απεικονίσεων, ώστε να γίνουν πιο κατανοητά και προσιτά στον δέκτη. Βάσει αυτών των θεωρημάτων, ο πολιτιστικός τομέας εξέφρασε την ανάγκη να ακούσει την γνώμη του καταναλωτή, αλλά και την τάση του να επισκέπτεται τις ιστοσελίδες των οργανισμών αναζητώντας ευκαιρίες ψηφιακής ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και μόρφωσης. Έτσι, αναπροσάρμοσε τις δράσεις του προσπαθώντας εκ νέου να έρθει κοντά του, αφού ξεκίνησε τη ψηφιοποίηση των αρχείων του και την πληροφόρηση μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για την πραγμάτωση των δρωμένων του. Η παρούσα εργασία, λοιπόν, έχει σκοπό να αναδείξει τις έννοιες της επικοινωνίας και δη της ψηφιακής, και της κρίσης στον οικονομικό τομέα. Ακόμα, να αναφέρει τον αντίκτυπό τους στον πολιτισμό, τον τρόπο διαχείρισής της, αλλά και να αποδείξει την επαλήθευση αυτών των θεωριών στην πράξη με τη χρήση ορθού στρατηγικού σχεδιασμού, κυρίως στους δημοτικούς πολιτιστικούς οργανισμούς που ξεκίνησαν τα τελευταία χρόνια να εναρμονίζονται με τη νέα ψηφιοποιημένη εποχή. Η μεθοδολογική κατεύθυνση δίδεται αρχικά από την διεθνή και εγχώρια βιβλιογραφία, από επιστημονικά άρθρα και διαδικτυακές πηγές. Ως περιπτώσεις μελέτης χρησιμοποιήθηκαν το Κατράκειο και το Κηποθέατρο του Δήμου Νικαίας- Αγίου Ιωάννη Ρέντη, δημοτικοί φορείς που καινοτομούν δρώντας με την ψηφιακή και δια ζώσης επικοινωνία. Το κοινό τους κλήθηκε να απαντήσει σε ένα δομημένο ερωτηματολόγιο για το αν είναι ικανοποιημένο από τις ψηφιακές επικοινωνιακές στρατηγικές τους κατά την περίοδο, αλλά και με το πέρας της πανδημίας, αν παρακολούθησε διαδικτυακές παραστάσεις κατά την περίοδο του Covid-19 και αν θεωρούν πως οι τακτικές των οργανισμών προσελκύουν καινούριους επισκέπτες. Η ποσοτική αυτή έρευνα έδειξε πως η επικοινωνιακή διαδικασία πρέπει να είναι αμφίδρομη, όπως ορίζουν οι νεότερες σχολές που την μελετούν, κάτι που επιτυγχάνεται στη σημερινή εποχή κυρίως διαδικτυακά, ενώ υπάρχουν πάντα περιθώρια βελτίωσης. Έτσι, οι δράσεις γίνονται καλύτερες και οι οργανισμοί κρατούν σταθερό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο οικονομικό γίγνεσθαι. Τέλος, διενεργήθηκε και ποιοτική έρευνα με τη μορφή συνέντευξης, βάσει καθορισμένων ερωτήσεων ανοιχτού τύπου, στους διαχειριστές των υπό εξέτασιν οργανισμών, οι οποίοι αποκαλύπτουν τον σκοπό και τους στόχους, τον ψηφιακό στρατηγικό σχεδιασμό που ακολούθησαν, αλλά και τις αποφάσεις που έπρεπε να πάρουν για την οικονομική και υγειονομική κρίση που αντιμετώπισε η οικουμένη. Η συνέντευξη αυτή δίνει την πραγματική υπόσταση του προβλήματος που ανέκυψε από την οπτική των ιθυνόντων, αλλά και τις καίριες αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν, ώστε να  ενισχυθεί το νεωτεριστικό έργο των δημοτικών πολιτιστικών επιχειρήσεων.

Cultural organizations have had to face many difficulties in recent years. The crisis inb the economy on a global scale, but also the recent pandemic caused by the disease Covid-19 led to the closure of businesses, as well as to the reduction or cessation of visiting and consumption of cultural goods in real life by the public. However, this did not prevent cultural enterprises from finding new ways of approaching it, during coronavirus period, but also after it, using the Procedural and Semiotic school as a guide. They thoroughly studied the process of communication for many years and defined their theoretical models with the help of illustrations to make them more understandable and accessible to the receiver. Based on these theories, the cultural sector expressed the need to listen to the opinion of the consumer, but also their tendency to visit the websites of organizations in search of opportunities for digital information, entertainment and education. Thus, he readjusted his actions by trying toreach him again, after starting the digitization of his archives and information through social media for the realization of his actions. This work, therefore, aims to highlight the concepts of communication, especially digital, and crisis in the financial sector. Also, to report their impact on culture, the way it is managed, but also to prove the verification of these theories in practice with the use of correct strategic planning, especially in the municipal cultural organizations that have started in recent years to harmonize with the new digital age. The methodological direction is initially given by the international and domestic literature, by scientific articles and online sources. The Katrakeio theater and the Garden theater of the Municipality of Nicaea- Agios Ioannis Rentis were used as study cases, municipal bodies that innovate by acting with digital and real life communication. Their audience was asked to answer a structured questionnaire about whether they are satisfied with their digital communication strategies during and after the pandemic, whether they watched online performances during the Covid-19 period and whether they think that the tactics of organizations attract new visitors. This quantitative research showed that the communication process must be two- way, as defined by the newer schools that study it, which is achieved nowadays mainly online, while there is always room for improvement. Thus, actions become better and organizations keep a stable competitive advantage in economic becoming. Finally, qualitative research was conducted in the form of an interview, based on defined open-ended questions, to the managers of the organizations, which reveal the purpose and objectives, the digital strategic planning they followed, but also the decisions they had to make for the economic and health crisis around the world. This interview gives the real nature of the problem that arose from the decisions makers’ point of view, but also the key- decisions that had to be taken, in order to strengthen the innovative work of the municipal cultural enterprises.