Στο άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον του τουριστικού τομέα, η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί κοινό στόχο όλων των εμπλεκόμενων μερών. Τα τελευταία χρόνια, παγκόσμιοι οργανισμοί δίνουν κατευθύνσεις και πρακτικές, σύμφωνα με τις οποίες μπορεί να επιτευχθεί η βιώσιμη ανάπτυξη σε επιχειρήσεις και οργανισμούς του κλάδου. Η εταιρική υπευθυνότητα Environmental, Social και Governance Esg που μελετάμε, παρέχει μετρήσιμους δείκτες για την αξιολόγησή τους. Πρόκειται για ένα προληπτικό μέτρο δράσεων που βασίζεται σε τρεις πυλώνες: τον περιβαλλοντικό, τον κοινωνικό και την εταιρική διακυβέρνηση, βάσει του οποίου κάθε οργανισμός είναι σε θέση να αποτιμήσει τις αποδόσεις του, να διακρίνει τις ευκαιρίες ή τους κινδύνους του περιβάλλοντος που δραστηριοποιείται και να καταστεί ευέλικτος στις αλλαγές. Παράλληλα, η κλιματική αλλαγή υπήρξε καταλυτικός παράγοντας για την αναζήτηση και εφαρμογή στρατηγικών βιώσιμης ανάπτυξης, καθώς επηρέαζε ένα βασικό συστατικό των προορισμών, το φυσικό τους περιβάλλον. Σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνική στρατηγική προωθεί στα νησιά της χώρας τη βιώσιμη ανάπτυξη, μέσω του προγράμματος Gr-eco islands, τα αποτελέσματα της οποίας μπορούν να στρέψουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον στην χώρα μας, αναδεικνύοντας τα συγκεκριμένα νησιά πρότυπα και πεδία για περαιτέρω μελέτη.

Στην έρευνα που θα παρουσιαστεί, αναλύονται τρία ελληνικά νησιά, ως case studies και αφετηρία της συγκεκριμένης στρατηγικής: η Χάλκη, η Αστυπάλαια, ο Πόρος αλλά και η Τήλος που έχει υιοθετήσει αντίστοιχες πρακτικές αρκετά χρόνια νωρίτερα. Από τα βασικά αποτελέσματα της έρευνας ξεχωρίζει η ποικιλότροπη επίδραση αυτής της ολιστικής προσέγγισης στους πυλώνες του περιβάλλοντος, της κοινωνίας, της διακυβέρνησης και του τουρισμού. Ταυτόχρονα, καθίσταται σαφές ότι κάθε παρέμβαση μελετάται και σχεδιάζεται κατ’ αποκλειστικότητα για κάθε ένα νησί, καθώς κάθε τόπος παρουσιάζει διαφορετικές ανάγκες και τομείς παρέμβασης. Παρόλο τον διαφορετικό σχεδιασμό, κατά κύριο λόγο αναδεικνύονται κοινά οφέλη στους τόπους υπαγωγής. Τέτοια αποτελούν η αυξημένη επισκεψιμότητα, η επέκταση της τουριστικής περιόδου, η αύξηση θέσεων εργασίας όχι μόνο στον τουρισμό αλλά, υπό προϋποθέσεις, και σε κλάδους πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα παραγωγής.

As the tourism sector is well known for its highly competitive environment, sustainable development is a common goal for all stakeholders. In recent years, global organizations have provided guidelines and practices, according to which sustainable development can be achieved in companies and organizations in tourism. Esg practices provide measurable indicators for their evaluation. It is a proactive measure of actions based on three basic pillars: environmental, social and corporate governance, which provides to every organization the opportunity to assess its performance, discern the opportunities or risks of the environment in which it operates and eventually become flexible.

At the same time, climate change has been a catalyst for the implementation of sustainable development strategies, as it affects a key component of destinations, their natural environment. In this context, the Greek government, promotes sustainable development through the Gr-eco islands program. The results of this program can promote and highlight Greek islands as models for further study.

At the current research, three Greek islands of this strategy are analyzed, as case studies: Halki, Astypalaea, Poros and Tilos, since the last island has adopted similar practices several years earlier. The main outcome of the research highlights the varied impact of this holistic approach on the pillars of environment, society, governance and tourism. At the same time, it becomes clear that each strategy is studied and designed exclusively for each island, as each location presents different needs and areas of intervention. Despite the alternative approaches, common benefits are revealed to those destinations such as: the season extension, the increasing number of tourism and employment growth, not only in tourism but also in related sectors.