Η κλιματική αλλαγή ανάγεται στο κυριότερο ζήτημα της εποχής μας , καθώς αποτελεί κρίση με δυσμενείς επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της ζωής του ανθρώπου. H IPCC – Διακυβερνητική Επιτροπή για την κλιματική αλλαγή επιβεβαιώνει στις εκθέσεις της, ότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου είναι φυσικά ανθρωπογενείς και κύρια αιτία της κλιματικής αλλαγής. Οι κύριες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, μελετώνται υπό το πρίσμα της νομικής επιστήμης και του δημοσίου δικαίου , καθώς η  παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας, οι βροχοπτώσεις, η ξηρασία και οι πυρκαγιές επιδρούν αρνητικά σε κάθε τομέα της κοινωνίας. Απαιτείται δράση διεθνώς και τα κράτη μέσω των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης λαμβάνουν μέτρα για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και την αντιμετώπιση της παγκόσμιας υπερθέρμανσης. Απώτερος στόχος η πλήρης απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και η κλιματική ουδετερότητα έως το 2050. Λαμβάνονται παράλληλα και μέτρα προσαρμογής για να αντιμετωπίζονται και οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Απαιτείται αναδιάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας στον τομέα της ενέργειας και δραστικές αλλαγές σε εθνικό επίπεδο. Αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες συνδιαλέγονται για το ποιος θα επωμιστεί το βάρος της μετάβασης. Ταυτόχρονα χώρες που πλήττονται από τις καταστροφές της κλιματικής αλλαγής χρειάζονται βοήθεια για να παραμείνουν βιώσιμες. Οι πολιτικοί μέχρι σήμερα συμβιβασμοί δεν έχουν οδηγήσει σε γενναίες λύσεις διεθνώς. Έχει δε υιοθετηθεί σειρά σχετικών ψηφισμάτων για την απόλαυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προσβάλλονται από την κλιματική αλλαγή και ιδιαιτέρως τα δικαιώματα των ευάλωτων πληθυσμών, καλώντας τα κράτη να αντιμετωπίσουν την κρίση μέσω συλλογικών δράσεων για το μετριασμό των επιπτώσεων. Το δίκαιο της κλιματικής αλλαγής υπό τη στενή του έννοια συνδέεται με την υπερθέρμανση του πλανήτη και υπό την ευρεία του έννοια με το πρόβλημα προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή . Στις κλιματικές αντιδικίες χρησιμοποιούνται επιχειρήματα που απορρέουν από την νομοθεσία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνδράμουν στην εξέλιξη του διεθνούς δικαίου. Η σχετική νομολογία συνδράμει στην ανάληψη δράσης συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση του προβλήματος μέσω της ευαισθητοποίησης του κοινού και της προαγωγής του κοινωνικού διαλόγου .

Climate change is the main issue of our time, as it is a crisis with adverse effects on the entire spectrum of human life. The IPCC – Intergovernmental Panel on Climate Change confirms in its reports that greenhouse gas emissions are naturally anthropogenic and the main cause of climate change. The main effects of the climate crisis are studied in the light of legal science and public law, as global warming, rainfall, drought and fires negatively affect every sector of society. Action is needed internationally and states through the United Nations and the European Union are taking action to adapt to climate change and address global warming. The ultimate goal is complete independence from fossil fuels and climate neutrality by 2050. At the same time, adaptation measures are being taken to deal with the consequences of the climate crisis. Restructuring of the global energy economy and drastic changes at the national level are required. Developed and developing countries are arguing over who will shoulder the burden of the transition. At the same time countries affected by the disasters of climate change need help to remain viable. The political compromises to date have not led to courageous solutions internationally. A series of relevant resolutions have been adopted for the enjoyment of human rights affected by climate change and in particular the rights of vulnerable populations, calling on states to face the crisis through collective actions to mitigate the effects. Climate change law in its narrow sense is linked to global warming and in its broad sense to the problem of adaptation to climate change. Arguments derived from human rights law are used in climate disputes and contribute to the development of international law. The relevant jurisprudence helps to take action by helping to address the problem through public awareness and the promotion of social dialogue.