Στην παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρείται να διερευνηθεί το φαινόμενο του ψηφιακού νομαδισμού στην Περιφέρεια Κρήτης, η υφιστάμενη έκταση και ένταση του φαινομένου, καθώς και οι δυνατότητες περαιτέρω ενίσχυσής του, προκειμένου να αποτελέσει έναν επιπρόσθετο μηχανισμό επίτευξης της αειφόρου ανάπτυξης. Σε αυτό το πλαίσιο, έχει επιχειρηθεί μία εμπειρική μελέτη, με τη χρήση δομημένων συνεντεύξεων, σε επισκέπτες ψηφιακούς νομάδες στην Κρήτη.

Η έρευνα καταδεικνύει ότι ο στόχος της πολιτικής δεν θα πρέπει να περιορίζεται στην γενικότερη ενίσχυση του ψηφιακού νομαδισμού στην Περιφέρεια Κρήτης συνολικά, αλλά να συγκεκριμενοποιείται και να εξειδικεύεται στην ανάπτυξη του φαινομένου στην ύπαιθρο και στις αγροτικές κοινότητες του νησιού. Η υιοθέτηση μιας τέτοιας πολιτικής μπορεί να δημιουργήσει πολυεπίπεδες θετικές εξωτερικότητες, καθώς συμβάλλει τόσο στην εσωτερική και τουριστική αποαστικοποίηση όσο και στην υποστήριξη και αναζωογόνηση των περιοχών της κρητικής υπαίθρου.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο ψηφιακός νομαδισμός όχι μόνο προσελκύει άτομα που μπορούν να εργαστούν από απόσταση, αλλά και ενισχύει την τοπική οικονομία μέσω της μακροχρόνιας παραμονής τους. Οι ψηφιακοί νομάδες συχνά αναζητούν περιοχές με καλές υποδομές, ποιοτική διαβίωση και δυνατότητες για υπαίθριες δραστηριότητες, στοιχεία που η Κρήτη, λόγω της ποικιλομορφίας του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς της, μπορεί να προσφέρει άφθονα. Η εντατικοποίηση του ψηφιακού νομαδισμού στην κρητική ύπαιθρο ενέχει τη δυνατότητα να αλλάξει τη δυναμική των τοπικών κοινοτήτων, να προωθήσει την ψηφιακή εποχή και να εξισορροπήσει την πληθυσμιακή κατανομή μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών.

In this thesis, an attempt is made to investigate the phenomenon of digital nomadism in the Region of Crete, the existing extent and intensity of the phenomenon, as well as the potential for its further enhancement, in order to become an additional mechanism for achieving sustainable development. In this context, an empirical study has been attempted, using structured and semi-structured interviews with two different populations, digital nomads and local community representatives. These local communities could be a pole of attraction for the development of a de-urbanized and decentralized digital nomadism in the countryside and inland.

The research shows that the policy objective should not be limited to the general strengthening of digital nomadism in the Region of Crete as a whole, but should be specific and specialized in the development of the phenomenon in the rural areas and rural communities of the island. The adoption of such a policy can create multi-level positive externalities, as it contributes to both internal and tourist de-urbanization and to the support and revitalization of the Cretan countryside.

It is important to be underlined that digital nomadism not only attracts people who can work remotely, but also boosts the local economy through their long-term stay. Digital nomads often seek areas with good infrastructure, quality living and opportunities for outdoor activities, elements that Crete, due to its diverse environment and cultural heritage, can offer in abundance. The intensification of digital nomadism in the Cretan countryside has the potential to change the dynamics of local communities, promote the digital age and balance the population distribution between urban and rural areas.