Η επικοινωνία μεταξύ ιατρού και ασθενούς αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι στην ευρύτερη έννοια της περίθαλψης. Πρόκειται για μία αμοιβαία αλληλεπίδραση που συμβάλει στη δημιουργία ιατρικής μέριμνας, υψηλής αξίας και διάρκειας για κάθε ασθενή, με στόχο τη μέγιστη και βέλτιστη παροχή υπηρεσιών υγείας. Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι να αναλυθούν οι αντιλήψεις και οι πεποιθήσεις των ασθενών, μέσα από τυχαίο δείγμα, σχετικά με το μοντέλο επικοινωνίας που επιλέγει να κάνει χρήση ο ιατρός τους κατά τη διάρκεια μίας ιατρικής επίσκεψης και κατά πόσο ικανοποιούνται με τη τελική προσέγγιση που θα εφαρμόσει ο επαγγελματίας υγείας αφού επηρεάζει τη στάση και τη συμπεριφορά του απέναντί τους. Στη μελέτη πραγματοποιήθηκε ποσοτική έρευνα με τη χρήση ερωτηματολογίου που περιείχε στο πρώτο μέρος δημογραφικά και γενικά ερωτήματα και στο δεύτερο μέρος το ερευνητικό εργαλείο PPOS ή αλλιώς Κλίμακα Προσανατολισμού Ιατρού-Ασθενούς (Patient-Physician Orientation Scale) του κ. Edwart Krupat. Συμμετείχαν συνολικά 75 ασθενείς, μόνιμοι κάτοικοι του Νομού Άρτας, που επισκέφτηκαν έναν ιδιώτη ιατρό, οποιασδήποτε ειδικότητας, εντός του τελευταίου τριμήνου. Η περιγραφική στατιστική ανάλυση των δεδομένων έγινε με τη χρήση του στατιστικού προγράμματος IBM SPSS Statistics 24, ενώ για τον έλεγχο των στατιστικά σημαντικών διαφορών μεταξύ των διαφορετικών ομάδων εφαρμόστηκε η ανάλυση διακύμανσης ANOVA και το t-Test. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση συσχέτισης Pearson, ένα ειδικό εργαλείο που μετράει το βαθμό συσχέτισης διαφόρων μεταβλητών. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι το 72% του δείγματος αναφέρει την ποιότητα της επικοινωνίας με τον ιατρό από καλή έως πολύ καλή, με το 46% να έχει εκλάβει μία θετική και πολύ καλή συμπεριφορά από τον θεραπευτή κατά τη διάρκεια της επίσκεψης. Επίσης, βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στην επικοινωνία με τον ιατρό με βάση την οικογενειακή κατάσταση ενώ προέκυψε ότι η μόνιμη κατοικία, το επίπεδο σπουδών και η επαγγελματική κατάσταση δεν επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις πεποιθήσεις των ατόμων σε θέματα ιατρικής φροντίδας. Σαν συμπέρασμα διαπιστώνεται ότι η οικογενειακή κατάσταση ενός ατόμου παίζει καθοριστικό ρόλο στην επικοινωνία ιατρού και ασθενούς με τους έγγαμους να δηλώνουν αποτελεσματικότερη αλληλεπίδραση και καλύτερη φροντίδα. Η ηλικία των ασθενών, παρότι δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στη σχέση με τον επαγγελματία υγείας, έχει σημαντικό 4 ρόλο στις αντιλήψεις για την υγεία αφού τα νεότερα άτομα είναι πιο υγιή σε σχέση με τους ηλικιωμένους άρα έχουν λιγότερες επισκέψεις σε ιδιωτικά ιατρεία. Τα δύο φύλα βιώνουν παρόμοιες εμπειρίες στις περισσότερες μετρήσεις υγείας με εξαίρεση τη συμπεριφορά των ιατρών στο γυναικείο φύλο που αξιολογήθηκε χαμηλά λόγω ύπαρξης πιθανών ανισοτήτων. Οι υπόλοιποι δημογραφικοί παράγοντες ενώ συμβάλλουν ουσιαστικά στις ατομικές συμπεριφορές υγείας, έχουν περιορισμένο αντίκτυπο στην επικοινωνία ιατρού-ασθενούς.
